23 Şubat 2006 günü vefat eden babamın anısına…
Hava yine soğuk
Mevsim yine zemheri
Cismimi bilmem de baba
Yüreğim üşüyor yine
Sen gideli hiç ısınmadı içim
Hiç sevmedim sensiz yaşamayı
Üşüyorum baba
Sensiz üşüyorum…
Zifiri karanlık gecelerde
Gökyüzü örtüyor üstümü
Göz gözü görmese de
Ben saklayamıyorum öksüzlüğümü
Öksüzlüğümü saklayamıyorum baba
An yok ki, sen olmayasın dilimizde
Her dediğin söz, kılavuz elimizde
Kor ateşlerde yanan, yürek külümüzde
Sıcaklığına hasretimiz sönmüyor baba
Öksüzlüğün acısı dinmiyor baba
Öksüzlüğün acısı dinmiyor…
Gem vurulmuyor akıp giden zamana
Adım, adım yaklaşıyoruz bilesin sana
Sabrın ile duan ile bıraktın bizi cihana
Hasretim vuslat gününe, vakit dolmuyor baba
Vade yetmeyince insan ölmüyor baba
Vade yetmeyince insan ölmüyor…
Her geçen gün
Seni daha iyi anlıyor
Ve daha çok özlüyorum baba
Daha çok özlüyorum…
22 Şubat 2009 / İstanbul
Mehmet Sabri KılıçKayıt Tarihi : 22.2.2010 22:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
23 Şubat 2006 günü vefat eden babamın anısına...
Adım, adım yaklaşıyoruz bilesin sana
Sabrın ile duan ile bıraktın bizi cihana
Hasretim vuslat gününe, vakit dolmuyor baba
Vade yetmeyince insan ölmüyor baba
Vade yetmeyince insan ölmüyor…
baba olmak kolay değil üsdat,onu bulmak ne kadar kutsal ise kayıp etmek bir okadar acı
duyarlı yüreğini içtenlikle kutluyorum
sevgi, selam ve saygılar
baba dayanaktır hep...
halada dayanak eminim abim...
onun öğretileri ve yüreği eminim hep yanında...
saygılar yüreğinize...
güzel bir iç sesi...
selamlarımla...
TÜM YORUMLAR (2)