00 Asuman’a Postgüzelleme: 00073

Yanar Yüreğimizdeki Harman

1/:
Ay yeni doğmuştu yazgımızın ardından
Canlar canı Asuman...
Daha yanıbaşındaydı ebe dağı.
Ve kıçında şaplak izi...
Bizi dizip tek sıra hududuna göklerin,
Ardısıra şaklatıp kırbacını,
Her anı bir başka Asuman...
Karda katran karası kurtlar gibi gümbürdeyerek,
Derin bir kuyu misali lacivert ve yakamoz
Yağmuru bir başka zaman...
***
Ayın sofrası kat kat bozlaktır şimdi Çiçekdağı’nda
Daha “aydos” demeden baba Muharrem
Bölündü yüreğimizdeki harman...
Bölündü canlar canı Asuman...
2/:
Ay yeni doğmuştu yazgımızın ardından...
Yaman bir kozmik rüzgâr kendi türküsündeydi.
Bürünüp atlas baranisini gece,
Ay daha yeni doğmuşken,
Beni, lale devri hayallerimi ve Nedim’i...
Ve yarım harmanken yüreğimdeki alan,
Teni griye çalan her şeyi,
Mıhladı evrenin cevval gözesine...
Mıhladı canlar canı Asuman...
3 /:
Ay yeni doğmuştu yazgımızın ardından...
Göbeğinden bağlıydı ipek ile sarıya,
Som hüzün, masif ağıt idi gözümüzde yıldızlar...
Kızlar gergef diyarında beştaş oynamada.
Bizler kırbaç yiyerek,
Dizilip tek sıra...
Önümüz çaresiz uçurum Çiçekdağı’nda.
Ardımızda muhafızlar salt korku köpekleriyle...
Daha “aydos” bile diyemeden baba Muharrem
Ağladı yüreğimizdeki harman...
Ağladı canlar canı Asuman...
4/:
Ay yeni doğmuştu yazgımızın ardından...
Yaman bir mistik nefesti körüklenen kulağımızda.
Yol alıp suru israfilde perdelerin ardından,
Güneş, bir yıldız cinayetini beklerken yani,
Dünümüze dair ne varsa,
Ve bu güne ait,
Zihnimden artan enkaz ile Asuman...
Ve ay daha yeni doğmuşken
Beni, fetret devri viranelerimi ve Nedim’i...
Ve gözbebeği griye çalan her şeyi
Mıhladı evrenin dingin gözesine Asuman...
Öksüz atlar ülkesi Çiçekdağı’nda,
Daha baba Muharrem “aydos” bile diyemeden...
Bütün sırrı dedi bana canlar canı Asuman...