00 A s u m a n’ a Ş i i r l e r: 00046

Kozmik Davetiye

A/:
Asuman can Asuman...
Gözbebeğimizdeki dalyan ve koru,
Ya da zun uzun odaklanmış bir samanyoluydu,
Kozmik bir davetiye cepteydi, enikonu...
Ve her daim kanlı, canlı elimizdeki, öylece duran
Benim kutürümce bir incelip bir kalınlaşıyordu zaman.
Harman bir mavi savruluyordu, bir toprak yaba...
Kaba dikişli bir seyyare selamıydı üzerimizdeki,
Biz bizeydik ya Siriuslu galaktik Cafer ve ben,
Geven, pıtrak, ısırgan yani her mayıs kızının topu dikeni,
Bir de tabii ki ayın öteki yüzü, karanlık yani...
Deruni bir nazarla boyutlar arası berzahı gözlüyorduk,
Ve o yüze ince, sivri ve zalim çivi yazıları ekeni görüyorduk,
Her konakta kırk kere banıyorduk al yeşil kanımıza,
Hüznümüzü şiir suretli gökyüzü kızlarına aktarıyorduk…
Duk duk da duk duk!
*
Ne tarik yosmasıydı o çağ be Asu!
Evrenin bir yerinde yaralı çoban yıldızları kanıyordu.
Yarım yamalak yanıyordu astral kandillerin ocağı.
Cafer ah zavallı çayır kuşum,
Aslında o, bir yusufcuk kanadı gibi tedirgindi.
Ergindi, erigendi yani kalbi ve bedeni bir bütüncüldü...
Oysa o an, öte yüzü de ne kadar zifiri karanlıktı ayın.
İzimize basa basa kişneyen esmer tayın kuyruğu düğümlüydü,
Eğer altındaki eflatun gökyüzünün, gerdanında yüz binlerce boncuklu nazar,
Azar azar azdırıyordu ekibi mor gözlü bir iblis-i velet,
Sabret diyordu Cafer, ak kumru sabret!
*
Zülkarneyn yüzlü bir kutlu adam,
Avuçlarındaki lacivert zemine bakıp haykırmadaydı:
Yayın ışıklarınızı, Ey palabıyıklı tandırlar,
Üşüyen yüreğimize kadar uzayın!
B/:
Asuman can Asuman...
Yayan yapıldak bir yıldız ışığı; gah önümüz sıra, gah başımız üste..
Şimdi kızılca kıyamet mahşere doğru yol almada.
Dalmada iki de bir Cafer’in meteorik gözü,
Mağması henüz soğumamış yüreğimin merkezine.
Bir Siriusluları sevmeyen beynim,
Bir de uykudaydı daha ayın öteki yüzü.
Ben adres sormadaydım göz ucumdaki bir parça gökyüzünü uzatıp
Kıyamette vildanlarla dans eden delişmen fotonlara.
Ama bizim Deli Cafer’in atomik yüreği upuyanıktı,
Portföyündeydi astrofiziğe dair binlerce ansiklopedik parlaklık,
Yanıktı oysa şimdi içi beynimin ve öteki yüzü ayın.
*
Zülkarneyn duruşlu bir kutlu adam,
Avuçlarındaki lacivert zemine bakıp haykırmadaydı o an:
Yayın sarışın saçlarınızıEy şahmaran gözlü yıldızlar
Üşüyen yüreğimize kadar uzayın…
C/:
Asuman can Asuman...
Kozmik bir lisandı dilimizdeki,
Ve gözümüzdeki belki astral bir seğirmeydi,
Bir de acı acı geğirmedeydi ayın öteki yüzü…
Cafer’se arada bir nükleik tandırlar gibi kabarıp,
Radyasyon solumada...
Yan kompartımanda tam ekvatorundan yaralı bir seyyare
Pare pare sarı sıcak ve mağma kanamadaydı.
Cafer, şubatın 29’uncu günü gibi ikircikliydi,
Ve öteki yüzü som zifirdi ayın,
Bu dudağı, arka seslere ibrişim ipliklerle dikiliydi.
*
Zülkarneyn yüzlü bir kutlu adam,
Avuçlarındaki lacivert zemine bakıp haykırmadaydı:
Kapayın bin bir köşeli pencerelerinizi
Ey gölgesinden bile korkan korkak gezegenler
Ve tozlu topraklı, bulut duruşlu perdeler, yerlere kadar uzayın…
Kaçın ardınıza bakmadan şehri Sodomdan
Sakın ola Asuman’ın gözlerine bakmayın...
*