Ormanları,nehirleri,
Kitapları, kalemleri,
Atlasın mavisini, Dağların yeşilini,
Sevmeyi bilemeyenler,
Yalvaran çocuk yüzlerini,
Zeytin ağaçlarını, söğütleri yaktılar,
Yetmiyormuş gibi,
Barutun önüne bir kurşun koydular,
Şiirimi vurdular.!
Zavallı şiirimin, canı,
Damarında kanı yoktu,
Ama,var olan ruhundan korktular.!
Matbaayı bulamayanlar,mermiyi buldular,
Şiirimi vurdular.!
Şair dostlarım.!
Onların mermisi biter,
Şiirler bitmez değil mi,?
Çünkü bir gün.!
Şiirleri vuranların evlatları,
Okuyacak şiir arayacak,
İşte o zaman.!
Vurulacak şiir kalmayacak,
İnsanlığın kalacağı da şüpheli.! ! !
Kayıt Tarihi : 19.2.2009 17:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
* * * * * Dost Kalem,Meliha Deveci`den Bir şiirim kalmıştı, dertlerimi döktüğüm, Bundan sonra herşey, artik kördüğüm. Daha neler yazacaktim, bilip gördöğüm... Kalemimden korktular, siirimi vurdular.! Şiirlerì vurulmuş Şairlerin anısına empati yaptım,Şiirler vurulmasın diye
Duyarlı ve dosdoğru yakınmanızı, duygulanarak paylaştım
okuduklarının hepsi yüreğimin esintisi
şiirimi vuranlar söylesinler,
susturabilirler mi yüreğimin sesini
...........
tebrik ederim sayın şair
TÜM YORUMLAR (26)