! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! Sende Bıraktım Z ...

Yüzünü göremediğim, sesini duyamadığım her an kahroluyorum. Acını sineye çekiyorum, yatalak bir hasta gibi uyumaktan başka bir şey yapamıyorum. Seni unutamıyorum, unutmuyorum, unutmak istemiyorum... Seni seviyorum. Sadece seni seviyorum. Gözlerimden akmıyor yaşlar sana söz diye. Gözyaşlarının da yutulabildiğini anlıyorum boğazımdan içime akarken. Resimlerine bakıyorum iki tane sadece yetmiyor artık. Kokunu içime çekiyorum, sancılanıyorum. Daha kaç zaman var sonsuza. Dayanmak çok zor bu yalnızlığa, bilir misin?

Sen varsan tamamdı hayat, sen varsan dururdu saat... Sende bıraktım zamanı ben. Ne gün doğuyor gecelerime ne de karanlıklar aydınlanıyor. Sen yoksan aydınlık da yok. Olsun da istemiyorum zaten. Olmasın sensiz hiçbir güzellik.

Sensiz karanlık çöktü benim şehrime...

Seni ellerimle verdim hiç bilmediğim bir bedene. Kendi ellerimizle teslim ettik birbirimizi hiç güvenilmez ellere. Ne acı. Kokunu, o yüzümü aydınlatan akşam gözlerini, yüzündeki tebessümü, minik ellerini başkası hissedecek. O hissedecek. Sen de razı oldun beni başkasına teslim etmeye. Sen de bıraktın beni. Olsun. Sağlık olsun mu denir bilmiyorum. O da denmez. Sağlığım da yerinde değil bu günlerde zaten. Hiçbir şey yok işte gittiğinden beri, bittiğimizden beri. Sonlara başladım artık çünkü başlangıçlarım sende kaldı. Dahası yok.