NAYLONLANMIŞ CAMLAR
Gecenin sessizliğini,online dinlediği slow radyonun, hüzünlü şarkıları tamamlıyordu.Hep yumuşak-duygusal müzikleri sevmişti genç kadın.Çocukluğunda bile,yalnız kaldıkça,hüzünlü şarkıları söylerdi kendi-kendine.
Evindeydi.Odasında,bilgisayarın başında.Göz gezdiriyordu etrafına.Gönlünce güzelleştirmişti her şeyi.Kırmızı tül perdeler.Boncuklarla-pullarla işlenmiş yatak örtüsü.Siyah yatak odası takımıyla,tam bir kontras yapmıştı.Klasik ve modern tarz çok uyumluydu.
O hep güzellikleri,kaliteyi sevmişti.Elinde değildi,çok seçiciydi her şeyde.Temiz-düzenli-uyumlu-özenli olmalıydı, kendisi ve yaşadığı yer.
Bir şarkıyı dinlerken,dalıp gitti,elini yanağına dayayarak.Geçmişe uzandı,anılarda kayboldu.
Yıllarca iki kardeşiyle paylaştığı,sonra da,yalnız kaldığı odasını düşündü.Bir apartmanın 4. katındaydı evleri.O eve ilk gittiği andan beri sevememişti.24 yıl boyunca da,o duygu kaybolmadı içinde.
Çocukluğu-gençkızlığı,acıları-küçük yada büyük sevinçleriyle,işlenmişti evin her yerine.Ağlayışları-kahkahaları-umutları-hayalleri-aşkları-sevgileri-ille de hüzünleri,dolaşıp duruyordu.Şimdi oturanlar bilmese de.
Tamamını Oku
