G Ü N L Ü Ğ Ü M D E N – 45
Tutku merhaba! Çok şükür, iki gündür çalışıyorum. Henüz bir kazancım yok. Ama zaten sezon başlamamış. Bakalım bu gün ne olacak? En azından yürüyerek gidip gelebildiğim için, bir kaybım da yok.
Umarım, iyi bir sezon olur. Şansımı deniyorum. Elimden gelenin fazlasını yapıyorum. Hiç kolay değil, kurtlar sofrasında, yer kapmak. Çok zor bir savaşımdı. Kazanmaktan başka şans tanımadım. Ve işte bir yerim var. Bana yardım eden insanlardan, Allah razı olsun.
Alanyum’dan çok farklı bir ortam. Öyle olacağını biliyordum. Hayatın bir başka yüzü. Öğreneceğim. Kimbilir? Neler yaşayacağım? Sokakta bir Pazar.
İyi ki ben de sıfır değilim. İyi bir satıcıydım Alanyum’da. İş aynı, ortam farklı. Burada, büyük oranda yalnızsın. Kendini korumayı ve sağlam durmayı becereceksin. Mecbursun. Yoksa, git evinde otur ya da, bir erkeğin koltuğunun altına sığın. Bir tür dilencilik. Yo Tutku, feministliği hiç savunmuyorum. Ama bir insan olarak, ekonomik gücün, elinde olacak. Eşinle eşit koşullarda olacksın.
Yük bir tarafa binerse? O ilişki yürümez. Neyse, konuyu dağıtmayalım.
Dün hava, bana göre serindi. Tedbirli gelmiştim. Üzerime, kazak ve yeleğimi giydim. Daha ilk günüm olduğu için, fazla yardım isteyemedim. Polarımı örtemedim. Çok üşüdüm çok. Zaten hastalığım tam geçmiyor. Kötüleştim. Öksürüğüm arttı. Sabaha dek ısınamadım. Bir de acıktım ki…Sadece on liram olduğu için, bir şey almadım. İşte hayatın bir yüzü de buydu. Yaşadım.Hasta-aç-yorgun-uykusuz ve tek başına. Ne arabesk? Değil mi?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta