- ZaMaNsıZLıKTA Yaşamak içiN

-* Bir nefes kadar uzağındayken...
dokunamadan sana,
duyumsayamadan sıcaklığını...
daha yaşayamadan,
ben seni,
sen beni,
biz bizi...
gidilir mi?
gidilir mi sevdiğim?
Biten saatlerin korkusu yüreğimde çığ gibi büyüyor,
yer kalmıyor yarına ait sevinçlerime.
Bedenimi sarıyor umarsızlığın dikenli telleri.
Göz bebeklerimde güvercinler ağlıyor.
Uğurlarken senden kendimi.
Bırakıp giderken ellerine yüreğimi.

daha dün...
daha dünden evveli...
daha gece...
daha...
daha bu sabah,
bu sabah ya!
Tüketirken sözcükleri sıcak fısıltılarla yüreğimizin yansımalarında,
tamamlarken eksik kalan sözlerimizi.
İsyanım sana değildi,
sana değildi sevdiğim.

seni sığdırmaya çalıştığım zamanlaraydı.

her gün,
her saat,
hatta her dakika...
sana yakınlaşan yüreğimle.
Yalnızlığın koynu olan yatağımda
uykuya teslim olmadan direnen gözlerimle
dilsiz duvarlara resmettiğim sana,
''canımsın benim,canım...canımsın ya! '' deyişindeki ses tonuna doymadan
gidilir mi?
gidilir mi sevdiğim?

Bilmiyorum...
gidişim hangi duraktan?
hangi gardan?
hangi alandan?
...hangi hain zamanın kollarından olacak?

oysa,
tüm saatleri geri aldım.
Hatta
seninle olabileceğim bir zerre mutluluğa karşılık,dudaklarımda takılı kalan gülümseyişim var ya,
o son gülümseyişimi vermek için yalvardım Akrebe, Yelkovana.
yalvardım.
Zamansızlıkta yaşamak için...
yaşamak için seni doyasıya,
yalvardım zamana...