Karlı Gün Şiiri - Kadir Ünlü

Ankara`ya kar yağıyor,
Yüreğim`e endişe,
Aklım ermiyor bu serseri gidişe,
Parti megafonları,bar bar bağırıyor,
Memleket`ì en iyi biz beceririz,
Diye.!
Becerdiler sağolsunlar
Ne kadar mutluyuz bakın,
Aşınmayan yollarda,isyanlar,akın akın.

Derken.!
Bir kadın çığlığı,yırtıyor fırtına`yı,
Kar`lı günde isyanda,
Çığlığı,çığ koparmış!
Kendi zirvede,
Herkes`i Güneş`e çağırıyor ama,
Nafile,

Sağır olmuş kulaklar,ortalık toz duman,
Göz gözü görmüyor,
Ankara`ya kar yağıyor,
Yüreğime endişe,
Aklım ermiyor,bu serseri gidişe.

Bir kadın çığlığı,karlı günde isyanda!
Herkes`i,Güneş`e çağırıyor,
Şaşkın sürü dağılıyor,
Çoban`ı kayıp,
Ankara`ya kar yağıyor,
Yüreğime endişe.
Aklım ermiyor bu serseri gidişe,

Bu figan,sanki.?
Mina`dan yayılıyor,!
Mistik bir ses,herkes`i,kurtuluş`a çağırıyor.!
Mina dan yayılan çığlık,
Güneş`i vaad ederken,
Neden herkes,ısrarla,
Karanlığa koşuyor.!

Köreltilmiş gözler,Güneş`i göremiyor!
Meğer, Güneş balçıkla sıvanırmış,
Karlı gün`de isyankar Kadın,
Yenik ve kederli,
Hüzünle ağlarmış.! !