Meyil
Yine hafakanlar bastı bu gece beni,
Kıyametler kopuyor yüreğimde.
Gayri duramam…
Çıktım,
Karanlığın üzerine doğru yürüdüm…
Gökte Zühre’yi aradı gözlerim.
Bana hep sevgiyle gülümser.
Bu yüzden adını sevgi koydum, Zühre’m…
Yıldızlar üzerime yağarken,
Sanki bayılacağım bu tesirden.
Birden düşlerime arsızca giriverdin sen.
Hayalin karşımda belirdi, kulağımda sesin.
Uzandım ama tutamadım,
Beni benden alıp kendimden geçiren,
Damarlarımda akan zehirsin sen.
Şimdi kokmuyor güller, neredesin?
Suyun yukarı aktığını gören mi var?
Gönlümün sana düşmesi için eğil.
Bil ki aşkım yukarı olmuyor meyil.
Ahmet Bektaş
Ahmet BektaşKayıt Tarihi : 1.4.2010 00:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şimdi kokmuyor güller, neredesin? Suyun yukarı aktığını gören mi var? Gönlümün sana düşmesi için eğil. Bil ki aşkım yukarı olmuyor meyil.
uğradığım sayfanızda
Bu güzel çalışma ile karşılaştım
Tebrik ediyor ve
Yaşayacaklarınız
Yaşadıklarınızdan
Daha renkli
Daha hareketli
Daha bereketli
Geçmesi temennisi ile
Doğum gününüz kutlar
Yüca Rabbimden
Sağlık,afiyet ve başarı dolu bir ömür
Niyaz ediyorum.
Osman ERDOĞMUŞ
SAKARYA
öyle değildir bazen çok özlersin göeremzsin çok istersin dokunazsın bir kez sesini duysan yetecek gibi gelir sana ama olmaz ne sesi gelir sana nede kendisi..
Ahmet bey kutlarım yüreğinize sağlık sevgi yüklü bir şiir okudum içimden geçenleri yazdım kabul buyurun lütfen sevgilerimle...
TÜM YORUMLAR (4)