Gönül Kadını
Gülümse gönül kadını,
Umut dolu gözlerle.
Ruhun ruhuma ilaç,
Kalbim sevgine muhtaç.
İlk temasta fark eder sarraf mücevherini
Tepede duran o saraya bakarsın uzaktan,
Keşfetmek istersin gizemli odalarını
Temizlese de hizmetçiler ardında bırakır izlerini
Bülbül lisanı ile konuş, solsa da gül ile.
Onun en güzel manzaraları baki hafızalarda.
Aldırma şimdiki hale, maziyi al hayale;
Uzat elini istikbale.
Gülümse gönül kadını,
Umut dolu gözlerle.
Ruhun ruhuma ilaç,
Kalbim sevgine muhtaç.
Ahmet Bektaş
Ahmet BektaşKayıt Tarihi : 19.6.2010 06:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
. Aldırma şimdiki hale, maziyi al hayale; Uzat elini istikbale.
![Ahmet Bektaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/06/19/-----gonul-kadini.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)