akşamın gölgesi düşüyor gözlerime
bedenimi kafes gibi sarıyor ıssızlık
kızgın demir damlası gibi akıyor içime,
menzilimden uzakta, sessiz bir hıçkırık
kaç güneş karanlığı bırakıyor ardında,
zamanın kıskacında kaç yıldız sönmekte
insanları suskun kentin acıları susmuyor
başıboş korkular dolaşıyor sokaklarında
tek silahımdı nota bilmez ıslığım
o da korkularıma el pençe divane oluyor
fotoğrafta kaybolurken senden kalan izler
yüreğimin kuytularında yalnızlık birikiyor
damarlarımda dolaşan kızıl gül kokusu,
yokluğunun acısına panzehiri olmuyor
suya düşen yansımamı da, alıp götürüyor ırmak
gölgemin üstüne akşamın karanlığı seriliyor
yelkenlerim delicesine fırtına istiyor,
ama sen ters esiyorsun…
ve gittikçe koyulaşan ıssızlığım,
sensizlikten sonra,
bir de bensiz kalıyor…
Kayıt Tarihi : 21.1.2006 14:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Öncelikle üzüldüm , şiir nasıl diye düşünmeye sıra gelmeden. Sevgili arkadaşımın üzüntüsünü okuyor olmak dizelerden, sadece şiir şuydu buydu demenin öncesinde buradan etkiliyor çünkü insanı.
Şiire yansımasına gelince elbette yansımış, ve her gerçeğe dayalı duyguda olduğu gibi ifadesini doğru bulmuş sözlerde.
'sensizlikten sonra bir de bensiz kalmak ..'
tek başına şiir zaten..
sevgilerimle
aynur özbek uluç
tebriklerimle sevgili yunus bey....
sevgilerimle..
b şıkkında buluşalım abi , o trende !
TÜM YORUMLAR (3)