Zile'ye Çeken Şiiri - Mehmet Ayhan Günaydın

ZİLE’YE ÇEKEN

Bir şey var bu yerde,
Bir şey var bu şehirde,
Bir şey var Zile’de,
Beni kendine çeken.

Baba ocağı oluşudur belki,
Geçmişimdir belki,
Eskiye özlemdir belki,
Ya da, topraktır belki,

Belki de beni çeken.

Ne zaman gitsem Zile’ye,
Önce kaleye çıkıyorum.
Sonra eski sokakları,
Bir bir dolaşıyorum.

Mutlak Ulu Camide
Bir sabah namaz kılıyorum.
Sabah namazı sonrası,
Fırınlara gidiyorum.

Sıcak ekmek kokusunu,
Şöyle doya doya,
İçime bir çekiyorum.
Ne yapayım bu kokuyu,
Ben çok seviyorum.

Tanıdık tanımadık,
Herkesle selamlaşıyorum.
Sonra girip bir dükkana,
Çay içip, sohbet kuruyorum.

Tanımayan garipsiyordur belki,
Bu da kim ki diyordur.
Kınamayın,
Senede bir ya da iki,
Anca gelebiliyorum.

Gelince de özlediğim ne varsa,
Bir araya sıkıştırıyorum.
Dışarıda olmak zor, özlemse fazla,
Ben bu şehri çok seviyorum.

M. Ayhan Günaydın.
29 Aralık 2005
Ankara