Zalimler İçin Yaşasın Cehennem

Bir insan düşünün zor durumda
Nesağlığı nedepara cüzdanında
Kendini düşünmezken hayatta
Ailesidir tek sıkıntısı dünyada
Birinsan düşünün perişan işsiz
Evinde yemek pişmiyor susuz
Çocuklar aç sefil altları donsuz
Ölüm bile tatlı geliyor şuursuz
Arayış aylarca sürüyor bir çıkış
Belki diye nevarsa satıyor elinde
Aileyi alıp çıkıyor yurdundan
Son bir ümitle bu son çırpınış
Biniyorlar bir gemiye rotasız
Elindekileri verip tacire sessiz
Deniz görmeden deryada ıssız
Yol bilmezken yüzmek anlamsız
Ümitle hayaller sallanıp teknede
Habattı batacak azkaldı nerde
Ta kara değil ölüm gözükmede
Bir ışık uzakdan bir hışım gelir
Sallanan tekneye yan vurur
Denize düşenler deryayı bulur
Hayalleri derinliklerde kaybolur
Göçmen hayatı böyle sonbulur
Bir zalim askerleri gelip tekneyi
Batırmış kasıtlı üzerindekileri
İnsanmış değersiz bu bildikleri
Hayvandan aşağıdır kendileri
Nefayda getirmez bu ölenleri
Akşam haberde bizler izlerken
Soframızda türlü çeşit varken
Biraz hüzünlü çayı demlerken
Unuturuz gün geçmeden yarın
Altıyüz insan denizde kaybolan
Ne canlar yitip gitmede ey hâk
Bu yaşananlar böylemi kalacak
Adeleti kimler elinde tutacak
Hesabı kıyametdemi sorulacak
Elbet bizler müslümanız ancak
Hani kafire kimler dur diyecek
Zulüm yanında kanlar akarken
Zevke dalmış dindar uyurken
Akifin sözleri gelir aklıma
Bu olanları düşünüp ağlarken
( Mehmet Akif Ersoy dan)
"Müslümanlık nerde!
Bizden geçmiş insanlık bile...
Âlem aldatmaksa maksad, aldanan yok nâfile!
Kaç hakikî Müslüman gördümse, hep makberdedir;
Müslümanlık, bilmem ama, galiba göklerdedir!"