Yoruldum Ustam Şiiri - Yaman Karaca

Yoruldum Usta

Yoruldum ustam…
İnsanlara saatlerce derdimi anlatmaktan da
Boş yere çare beklemekten de yoruldum.

Olmayacağını bildiğim halde
Olsun diye bir umutla beklediğim çok şey oldu.

Benim hayatıma çok insan geldi be ustam!
Ne yazık ki hiçbiri geldiği gibi gitmedi
Ve her giden biraz aldı benden.
Kiminin gidişine inancımı,
Kimininkine güvenimi gömdüm ustam.
Mertlik ettim, namertlik gördüm,
Sevgi verdim, ihaneti buldum,
Dürüst olmanın değeri yokmuş bu zamanda
Gördüm, anladım ustam…

Merhamet edip yarasını sardığım yürekler
Teker teker üzerime yıkıldı ustam.

Beni yoran aslında onlar değil, şu yüreğim…
Ben vicdanıma laf anlatamamaktan yoruldum usta!

Bildiğim halde varlığını tuzaklara düşmekten,
Sonra kızıp uzaklara gitmekten çok yoruldum.
Ben gönül göçünü çok yaşadım ustam,
Bu yüzden hayatım hep orada, burada,
En acımasız rüzgarlarda
Savrulmakla geçti usta…

Gözlerim her zaman bir gurbeti bekledi benim.
Gönlüm daima olmaz dallara bağlandı
Ve en kötüsüde ne, biliyor musun?
O, bu, şu değil be ustam!
Ben kendimle mücadeleden yoruldum!
Yoruldum ustam...

Yaman Karaca