Yağıyor Şiir Gibi Kar Şiiri - Mehmet Cıngır

Lapa lapa yağar yağar kar,
Uçar uçar kelebek gibi uçar,
Bir oyana bir bu yana savurur rüzgâr.
Rüzgârın önünde beyaz bir bulut gibi
Kar…
Ağaçlar pamuktan birer kule,
Dağlar pamuktan birer kale,
Yağdıkça girer halden hale.
Uçar uçar beyaz güvercin gibi
Kar…

İniyor bir melek kanadında,
Bal,şeker, kaymak tadında,
Kara toprak, kalıyor kar altında.
Yağıyor yumuşacık,ipek gibi
Kar…

Rahatsız ediyor cırcırböceklerini,
İner ovaya suluyor kır çiçeklerini,
Canlılar ondan sağlıyor içeceklerini.
Yağıyor bembeyaz tüy gibi
Kar…

Kar taneleri söylüyor nağmelerini
İlikliyor kardan adamlar düğmelerini,
Dinlemiyor kurtların söğmelerini
Yağıyor usul usul,ince ince rüya gibi
Kar…

Kırıyor koca koca ağaçların dallarını
Baharda giyiyor ağaçlar yeşiilerini,allarını
Yapar arılar kovanlarda ballarını,
Yağıyor ruhum gibi, hayaller gibi
Kar…

Aylar ayları,mevsimler mevsimleri kovalar,
Yetim kaldı ağaçlar; boş kaldı yuvalar,
Kar yağıyor çisil çisil; buz gibi havalar…
Dökülüyor gökten beyaz papatyalar gibi
Kar…

Allah’ım neydi o tipi neydi?
Ağaçlar selam durur gibi başlarını eğdi,
Saçlarıma bembeyaz kar değdi…
Yağıyor sessis musikî gibi
Kar…

Kışın kardan bahsetmeden olmaz,
Özlerim ben karı her yaz,
Düşüncelerim kardan beyaz…
Yağıyor düşüncelerim gibi
Kar…

Kar yağıyor kadife gibi, ince ince
Kar yağıyor efil efil, narince
Seyret ve sür sefasını keyfince…
Vuruyor insanın yüzüne gün ışığı gibi
Kar…

Yüklenmiş kar taneciklerini bulutlar,
Belirlemiş ilahî iradeyle ölçüsünü rüzgâr,
İpekten yeşil elbiseye dönüşür gelince bahar…
Yağıyor usul usul,hece hece şiir gibi
Kar