Ürpermesin yüreğin Şiiri - Halis Yıldız

Ürpermesin yüreğin, bir gün göçerde gidersem buralardan yar...
Ağıt yakma ardımdan, ne gün gördü ki ne murat alsın diye Türküler oku, yas tutmak yerine de alkış çal!
Unutma:
Türkü okumayı bilen yüreklerden kimseye zarar gelmez.
Hele de Evladıkerbela çocuklarından asla!
Hak Muhammed Ali onları esirgeyip korusun, Hızır kapılarından eksik olmasın.
Cana can kana kan katar bizim çocuklar.
Bilirsin ki severim Dersim bucağını.
Orda yatar Munzur baba, Düzgün baba ve Bozatlı Hızır.
Goşkar baba ve baba Warway-a selam olsun.
Ne oldu diye sorma aşkım:
Yine en derin yerinden kanadı yaram.
Kalbim sıkışmış halde, gözlerim kırkikindi yağmurları gibi ellerimde tir tir titriyor.
Utanıyorum insanlığımdan.
Bu ülkede zulüm altında inleyen binlerce masum varken def çalıp oynamasına dayanamıyorum Yezit soyunun.
Takma!
Nasıl takmayayım yar…
Hüseyin’den bir tas suyu esirgemediler mi, sormayacak mıyız bunun hesabını?
Kısa çöpün hakkını uzun çöpten alır Allah!
Ondan şüphem yok. Amenne ve sadakna. O, günü geldiğinde herkesin hakkını kendisine verecektir. Ve biliyorum ki; Ne bir fazla nede bir eksik verecek.
Benim derdim örneği Peygamberden verip hayatı firavun gibi yaşayanlardır.
Dayanamıyorum, çelik çubuk oynar gibi oynamalarına bizimle.
Dost perişan acı söyler
Bende ondan alıştım!
Hakkını hakkıyla vermek lazım ‘’Oturduğu yer ahur seküsü okuduğu türkü İstanbul türküsü’’ olanlara.
Verelim ki daha fazla kalkmasınlar başa!
Bu şiirim sanaydı ama yine karıştı kafam.
Şimdi gidiyorum, hoşçakal yar!
Saygı ve sevgilerimle.