Sürmeyin benim Şiiri - İbrahim Bayır

Günler oldu eriyorum mum gibi
Sele karıştım kum gibi
Yolumu çevirdi kar boran tipi
Yolumu yokuşa sürmeyin benim

Dindirmedi tabip yürek sızımı
Günden güne yoklar oldu ahuzarımı
Bana şart koştu canımı
Ölüme mecbur etmeyin beni

Nazım geçmiyor yaren yoldaşa
İçini döke kimle hallaşa
İsmim yazılır soğuk bir taşa
Katarımı yokuşa sürmeyin benim

Ömür beni sildi süpürdü
Durgun çaylar çoştu köpürdü
Kaynar sular başıma döküldü
Kervanımı yokuşa sürmeyin benim

Dost çıktı isyani seyrine
Gül atsa yaralar beni derinde
Felek sende o kadar sevinme
İşimi yokuşa sürmeyin benim