Konuşsam Sessizlik Gitsem Ayrılık
Resmin rehindir gurbetimde.
Gurbetimde sesleri aşındırmış kimliksiz bir kasaba
ve senin kederini ıslatan o yağmurlar rehin.
Alnı özlemle dağınık bir akşam getirdim sana.
Sar, büyüt ellerinle, konuk et sıcaklığına;
konuk et kanatları kanatılmış kuşlar getirdim sana...
Ve akşam, bir kez daha;
saçlarını topla ve dağıt sesini rüzgârlara!
“Bir of çeksen karşıki dağlar yıkılır”:
Sessizlik
Korkunun parmakları uzandı boğazıma
Parçalandı bir anda ruhumun yelkenleri
Son mutluluk sesleri inince kulağıma
Kapladı her tarafı sessizlik dikenleri
Dört mevsimi bir arada yaşadım ve ürperdim
Oynadım bu çileli oyunda son rolümü
Her adımda bir korkunç âkibeti bekledim
Her adımda seyrettim yeniden öldüğümü
Bitmez Sessizlik
Ben sizin kardeşinizim ha peki söyliyebilirsiniz
Nasıl evlendiğinizi
Nasıl sevmediğinizi bir gece
Peki söyliyebilirsiniz
Sonra daha eskiden o resmin günlerinde
Anneniz henüz çıldırmamıştı
Saçlarınız altın gibiydi ak omuzlarınıza değerken
Peki söyliyebilirsiniz
İşte Sessizlik Sesimizle Buluşuyor
İşte sessizlik sesimizle buluşuyor
Farkında olmasak da
O şarkılar üzünç iklimi
Harfler harfler harfler
Harflerin yarattığı bir mutluluk bu...
İşte sessizlik sesimizle çarpışıyor
Tam karşında tutkunluk
Tam karşımda bir gül
Tam karşında özlem
Bölünmeyen Bir Sessizlik İçinde
Öyle seviyor ki susmayı,
sözcükleri öyle seviyor ki,
lambasız kalabilir geceleri,
kışı uykusuz geçirebilir.
Esrikliğin
değişen yoğunluğu onun için her mevsim,
rüzgârlar
yoğunluğun dalga dalga esrikliği.
Sessizlik Yerine
Kapattım kendimi sevdama, düş görüyorum.
Hangimiz yarattık öbürümüzü?
Beni unutmak için seviyordu beni o, ölmek için yaşıyordu.
Sevgilim, sevgilim, yitirmeyi diledim seni.
Yaşamayı öğretmiyor bana gözlerinin biçimi.
Ağla, taçyapraklarıdır yüreğin yaşlar.
Nerdesin, unutuş güneşini mi çeviriyorsun yüreğimde?
Sıkıntı
Bir sessizlik
Döküldü bakışlarınızdan.
Bulut,
Yağmurunu bırakmadı boşluktan;
Sessizlik ve bulut,
Sıkıntıdan taştılar;
Damla oldular,
Gözlerden aktılar.
Der Biri Sizin İçin
Ben onu tanıdım, çok günler yanındaydım
O daha yaşlanmıştır, ben yaşlandım.
Bir yağmur yağardı, ılırdı çiçekler
Sesti yakınlığı, sessizlik yakındığım.
Yalnızlık Şiiri
Bilmezler yalnız yasamayanlar,
Nasıl korku verir sessizlik insana;
İnsan nasıl konuşur kendisiyle;
Nasıl koşar aynalara,
Bir cana hasret,
Bilmezler.
Keçiyolu
Bomboş oturdum rüzgarı dinledim
(yay burcundan dönen) . Irmağın
dediklerine geçtim sonra.
Geçip gidiyordum beni görmüyordu
ot yüklü bir akşam, yarım bir
ay.
Arkamdan başını kaldırıp
bakmıştı yol.
(dikenler, gri otlar)
Annelik Oyunu Bitti Gece Radyolarında Bir Dostu Aramak
O akşam ne çok şey konuşmuştuk onunla... Filmlerden, Polonyalı yönetmen Kieslowski’den. Yakınlarda kaybetmiştik onu. Peki Kieslowski o özellikle Mavi filminde aradığı iyiliği bulmuş muydu? Neredeydi iyilik? Arınmak? Görünmeyen, saklı bir yerde miydi? En dipte miydi iyilik, düşkünlükte miydi? Yoksa iyilik, arınma diye bir şey yok muydu, biz dünya sürgünlerinin çektiğimiz aşk özlemi gibi bir şey miydi, iyiliğe, arınmaya duyduğumuz bu dinmez özlem...
Sahi, Metin Erksan’ın Sevmek Zamanı filmini de konuşmuştuk... İnsan bir fotoğrafa âşık olabilir miydi? Belki de bugüne dek yapılmış en umutsuz aşk filmiydi Sevmek Zamanı. Gerçekliğin acımasızlığından korkup suretlere sığınan kalplerimizin trajik bir özetiydi sanki...
Daha Fazla Yabancı Ölmek İstemiyorum Sana
İyilikten, saflıktan ulaşamadım kendime burada… Burası durmadan hızlanan bir kent. Burada sonsuz arzu çarpışır. Sonsuz acı… Sonsuz hırs…
En başlarda ne istedim tam bilmiyorum. Ama öyle açık ve duruydu ki gördüğüm herşey, nereye ve kime baksam beni kendisine inandırıyordu. Henüz içimde bir başkası yoktu. İçimde benden ayrı, bana karşı bir ses yoktu. Gidemediğim yerleri mutlu özlerdim, çünkü gitmesem bile bilirdim ki oraları da benden bir parçaydı.
Çok az ve usulca konuşulurdu.
Çünkü sessizlik vardı ve ve bu sessizlikte en küçük sesler bile çabucak yayılırdı heryere. Sessizlik kutsaldı, çünkü bütün sesleri o saklardı koynunda.
Veda
Ne ay ışığı yürüyeceğim,
Ne sessizlik aşk boyunca.
İçimde çırpınan dalganın var ettiği kıyıda
Gömdüm onu
Aşkla.
Sessizlik Hâkim
Sessizlik hakimdir gözyaşlarına, sessizlik hakimdir bakışlarına,
Sessizlik hakimdir yakarışlarına, sessizlik hakim kara Kışlarına,
Sessizlik hakim mahsun bakışlarına, sessizlik hakim, feryadına,
Sessizlik hakimdir kalbi yakarışlarına, sessizlik hakim, sessizlik.
Sessizlik
Sessizlik düşünmek,
Sessizlik unutmak,
Sessizlik umutlanmak,
Sessizlik bir şeyleri yoluna koymak,
Sessizlik karşı çıkmak,
Sessizlik kendine hakim olmak,
Sessizlik mutlu olmak,
Sessizlik hayatı anlamak,
Sessizlik anlatacak bir şey bulamamak,
Sessizlik...
İçselliğinde Yolculuklar 1
Sessizlik istiyorum çokça sessizlik. Kendi iç sesime bile tahammül edemezken, kalabalık sesler içine gömülü kalıyorum. Yalnızlığın buzdan duvar, ateşle üzerine yürüyorum. Birazcık sessizlik; yarınlardan geliyorum.
18:25
Sessizlik
Sensiz dünyamdaki sessizlik...
Gidişinin ardından kalan sessizlik...
Ruhumu kavuran sessizlik...
Hayalin,
Hayalini getiren sessizlik...
Ardından bana kalan birtek,
Sessizlik...
Ağırlaştırılmış Bir Şiirdir,Sensizlik; Hakikatında Sessizlik
HAKİKATEN, SENSİZLİK,SESİZLİKTİ
SENSİZLİK AĞIRLAŞTIRILMIŞ BİR ŞİİRDİR SESSİZLİK
Hakikaten,Hakikatında sensizlikti sessizlik
Bakışlarında gizlidir sessizlik
Sensizlik gidişinin ardında yavaş yavaş uzaklaşmandı.....
Sensizlik ayak sesini dinleyerek uzaklaşmandı sensizlik
İçlerimizdekiler Sessizliğimizdendir
Sessizliklerimizdekilerle,belirleniriz bugünlerimiz dekilerle.
Duygululuğumuzla ve anlaşılabilmekte ki gözlerimizlerle.
Yüreğimizdekinin,içimizdekileriyle.
İçlerimizdekiler sessizliğimizdendir.
Sessizliğimizdendir,insandakini bitirtenidir.
Sessizliğimizdendir,insandakini daldırtanıdır.
Sessizliğimizdendir,insandakini yutkumlandıranıdır.
İçlerimizdekiler sessizliğimizdendir.
Silence Sessizlik Tercume Siir 1
Silence
(Sessizlik)
Silence, unmoved and rising,
Sessizlik, acımasız ve isyan
Silence, unmoved and sheltering,