Mavi, Maviydi Gökyüzü

Mavi, maviydi gökyüzü Bulutlar beyaz, beyazdı Boşluğu ve üzüntüsü İçinde ne garip yazdı... Garip, güzel, sonra mahzun Işıkla yağmur beraber, Bir türkü ki gamlı, uzun, Ve sen gülünce açan güller. Ahmet Hamdi Tanpınar Tüm şiirleri için tıklayın.

Gökyüzü Saatleri

III bakışından yakaladım seni duruşundan su gibi akışından sesinin ağaçlar kuşlar cümle bulutlar geçti hüznünden yakaladım seni saçlarımda eski zaman karıncaları ve ilk ışıkları çeşmelerin yüzün yüzüme değer gibi yıldızlar Arif Ay Tüm şiirleri için tıklayın.

Gökyüzü Kimin?

Masmavi Pırıl-pırıl Deniz ve gök yüzü kimin? Senin mi, benim mi? Yalnız ve yalnız Beyaz ve gri martıların; Bir de baharlarda açan Dalların, güzelim çiçeklerin Ve minik serçelerin. Necdet Evliyagil Tüm şiirleri için tıklayın.

Gökyüzü Ve Şiir

Bir kelime gelir, sürtünür, yoklar beni Anlarım, bir şiirin elçisidir Bırakır hemen elimdeki işi, sokağa çıkarım Bakarım, günlerdir içimi sancıtan şiir Orda, esinimi ışığından süzdüğüm Sonsuz göğün altında Bana incecik gülümsemektedir İsmail Uyaroğlu Tüm şiirleri için tıklayın.

Gökyüzü Ve Toz

Kimin mavi bir giysisi yok ki dolabında? Kim yapmaz ki kahvaltı, binmez ki tramvaya, yok ki ağzında tükenmez cıgarası, cüzdanında tasası? Ben doğmuşum bir kez, başka bir şey değil! Ben doğmuşum bir kez, başka bir şey değil! Kim yazmaz ki arasıra bir beti? Kim ki kafasında birşey olmasın ve ölmesin alışkanlıktan, ağlıya ağlıya notasız? Ben tek ve yalnız doğmuşum bir kez! Cesar Vallejo Tüm şiirleri için tıklayın.

Bir Başka Gökyüzü Bir Başka Sevda

Bu mavi gök, yeşil yaprak, gri su altında Hüzün asla yakışmıyor sana Stockholm'de ne de dünyanın herhangi bir yerinde Kalbim, ah kalbim tarifsiz alevler içinde İstanbul'da ve dünyanın herhangi bir yerinde Nice özlemiş, nice sevmişim, adın çığlıklarla Geçiyor bir mavi gök, yeşil yaprak, bir gri su Kalbim, ah kalbim tarifsiz acıların alevinde Nice Stockholm'de, nice İstanbul'da Refik Durbaş Tüm şiirleri için tıklayın.

Söyle Gökyüzü

Acıyı kim neyler Neyler kasabayı şehirli düşünceler, Acı, yığından bir tel çeker gibi Kayıp gider götürerek kendi nedenlerini. Aşktır, acıyı kim neyler Peçe altında gezer sevişerekten, Ben çok gördüm çok gezdim çok sevdim Gönlümde sen olan kuyuyu bildim. Ali Cengizkan Tüm şiirleri için tıklayın.

Mavi Randevu

Mavi bir elbiseyle gelmiştin, gökyüzü maviydi.. Getirdiğin rüzgarla ev kokuyordun.. Kolun koluma değiyordu, omzun omzuma.. Mendilin maviydi, gökyüzü maviydi.. Bin dokuz yüz kırk iki baharıydı Bahçeli pencereler önünde geziyorduk, Gözlerimiz buluşuyordu, ürperiyordum Gökyüzü maviydi, mendilin maviydi Celal Sılay Tüm şiirleri için tıklayın.

Mavi

Ağaç taşı anlamaz Gökyüzü MAVİ iken Ağaç susuzluğu anlamaz Gökyüzü MAVİ iken Ben seni Çok sevdiğimi anlarım Gökyüzü MAVİ iken Fazıl Hüsnü Dağlarca Tüm şiirleri için tıklayın.

Ağustos Kuşları

Ağustos kuşları Derin, saf, mavi bir gökyüzünde kara noktalardan oluşmuş kıpırtılı kara bir yumak helezonlar çizerek dönüyor. Onlara bakıyorum. Bir ucundan katılan kalabalık ve karışık siyah noktalarla büyüyen yumak diğer ucundan zarif ve düzenli bir ok gibi çıkarak maviliğin içlerine doğru uçuyor. Gidiyorlar. Onlara bakıyorum. Garip bir hüzünle bakıyorum onlara. Bir şeyin bittiğini söylüyorlar bana. Başka bir şeyin başlayacağını da. Onlar gittikten sonra bir zaman boş kalacak o saf mavilik. Ahmet Altan Tüm şiirleri için tıklayın.

Annelik Oyunu Bitti Otobüsümüz Yolun Kenarında Öylece Duruyordu

Otobüste sevgi yoktu. Orada herkes kendine ve birbirine düşmandı. İşte bu yüzden otobüsteki insanlar birbirlerine en kötü yüzlerini göstermekten çekinmiyorlardı. Şoför en acımasız tavrıyla yolcuları durmaksızın azarlıyor, genç öğrenci başının dibinde artık ayakta durmaktan gücünü tüketmek üzere olan yaşlı bir kadını görmezlikten geliyor; genç bir adam adeta bütün gövdesiyle, önündeki kızı habire sıkıştırıyor, açıkçası cinsel tacizde bulunuyor; üstü başı pis, üstelik kendi kendisine konuşuyor diye yaşlı bir adamın yanına kimse oturmuyor; gençten biri yanında kendisinden biraz daha kısa boylu birinin üzerine neredeyse abanıyordu. Bir sivil polis önünde oturan iki öğrencinin neler konuştuğuna kulak kesilmişti. Bir başkasının ayağına basan sonra asla özür dilemediği gibi ayağına bastığı kişiye adeta, “ayağımın altında ayağının ne işi var” der gibi bakıyor, herkes herkesi olup olmadık zamanlarda suçluyor ve aşağılıyordu... Evet, bu otobüste sevgi yoktu! .. Bir duraktan genç bir kadınla, dokuz on yaşlarındaki oğlu bindi, otobüse... Kısa bir süre sonra avını bulmuş bir avcının heyecanıyla, “biletini at hanım” diye bağırdı bizim şoför. Genç kadınsa utanarak yolcuların arasına saklanmaya çalıştı. Şoför yine: “Biletini atmadın, bak kafam bozuluyor artık” diye öfkeyle çıkıştı. Biraz daha gittik ama çok geçmeden genç kadın ağlamaklı bir ses tonuyla: “Durun... Lütfen, burada inmek istiyorum” dedi. Otobüs durdu. Kadın, yanında çocuğuyla durak dışında, öylesine bir yerde indi aşağıya. Bu defa yüzünü örtmüş hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Oğlu ise annesine sarılıp: “Anne ağlama, ne olur ağlama” diyordu habire. Otobüste ansızın bir sessizlik olmuş, herkes nefesini tutarak bu olayı izliyordu. Bu genç kadının varlığıyla kötü bir düşten uyanmış gibiydik. Oğluna sarılıp ağlayan bu genç anne yıllardır bastırdığımız duygularımızı hatırlatmıştı sanki bize. Ve hemen sonra hiç beklemediğimiz bir şey oldu: Şoför otobüsün el frenini çekip aşağıya indi ve kadınla çocuğun yanına gitti ve onlardan özür dilemeye başladı. Duyuyorduk, şoför ağlayan kadına yaptığı işten çok bunaldığını, geçim sıkıntısı çektiğini, trafiğin ve yolcuların sinirlerini harap ettiğini, demin yaptıklarından pişman olduğunu söylüyor ve biletsiz olsa bile -ki şu an bu hiç önemli değildi- genç anneyi otobüse davet ediyordu. Genç kadınsa biraz önce çok aşağılandığını, çok utandığını, bir daha o otobüse binemeyeceğini söylüyordu. Otobüsün durduğu yerin biraz aşağısı deniz kenarıydı ve hemen oracıkta bir çay ocağı ve gökyüzü renginde masa örtüleri bulunan masalar vardı. Güneş ve rüzgâr bu çay bahçesini soylu bir neşeyle kucaklıyordu. Genç kadın çocuğuyla beraber biraz olsun soluk almak ve dinlenmek için bu çay bahçesindeki masalardan birine oturdu. Gözyaşları dinmişti. Şoförse onu bırakmıyor, yanına diz çökmüş özür dilemeye devam ediyordu, işte ne olduysa bu andan sonra oldu. Herkesin yüzü aydınlandı ve ortak bir kararla gideceğimiz yerlerden vazgeçip otobüsten indik, adeta koşar adım gökyüzü rengindeki örtülerle örtülü masaların olduğu çay bahçesine gittik. Genç kadının yanına diz çöken şoförün omuzuna vuran güneş ışığı, genç annenin o unutulmaz masum yüzü defalarca içimize işlemişti. Sanki birbirinden çok, ama çok farklı insanların içinde ne gariptir ki aynı ortak ses: “Artık yeter, bunca kötülük, bunca duyarsızlık yeter” diyordu. Nitekim şimdi hemen herkes genç anneyi teselli ediyor, sakinleşmesi için çaba harcıyordu. Genç kadın bu yakınlığımızdan cesaret alıp durumunu güçlükle de olsa anlattı. Kocası siyasi mahkummuş, yıllardır cezaevindeymiş, kendisi işten çıkartılmış, günlerdir iş aradığı halde bulamıyormuş, evde hiç yiyecek bir şey kalmamış, çocuğunu annesine götürüyormuş, otobüs bileti alacak parası yokmuş. Genç kadın bütün bunları anlatınca bir anda herkes garip bir duygusallığa kapıldı ve deminki dehşet otobüsünde uyanan kötü ruhları için birbirlerinden özür dilemeye başladılar. Yalnızca çok genç insanlarda görülür bu duygusallık; o kötücül mantık yoktur. İyi ki de yoktur, göğüsleri heyecanla inip kalkar... Cezmi Ersöz Tüm şiirleri için tıklayın.

Son Kuşlar

burda deniz bitiyor ve yok benim gidecek bir yerim martılar dönüyorlar. burda deniz bitiyor ve gökyüzü başlıyor uçsuz bucaksız Behçet Aysan Tüm şiirleri için tıklayın.

Rüzgar Var

Kanatlarında yıldızları taşıyor Gökyüzü gurbete uçan kuştur Rüzgar var sevgili yaklaşıyor Halim Şefik Güzelson Tüm şiirleri için tıklayın.

Hisse

Gökyüzü bütün renkleri bölüşmüş, Umutsuz bir siyah düşmüş payıma... 1973 Nail Abbas Sayar Tüm şiirleri için tıklayın.

Dar Açı

Uzun saçlar yakışırdı sana uzun yıllar Bir gökyüzü bitince öteki başlardı Çevik taylar dururdu güneşte olgun başaklar gölgelikler dururdu, Ovalar aydınlıkta dururdu Bulut geçti derdik bilemedin Ya da yağmur yağacak derdik Fesleğen saksıda güzel dururdu Bak bu olacak şey mi kömür beni vurdu Ayaklarım aldı başını gitti Arif Damar Tüm şiirleri için tıklayın.

Gün Olur Ki

Gün olur ki ne gökyüzü para eder, Ne deniz kenarı, ne bağlar bahçeler. Gün olur ki ne kız, ne rakı, ne şiir, Hiçbir şey insanı sarmaz, kandıramaz; Her çeşmeden boş döner, elindeki tas. Gün olur ki çıldırmak işten değildir. Cahit Sıtkı Tarancı Tüm şiirleri için tıklayın.

Güz Düşünceleri

Bu sabah gökyüzü daha bir yorgun, Daha bir dumanlı, Daha bir derin! Şu anda, omzumdan tanıdık bir el, Tutup silkelese şöyle bir güzel, Kurtulsam yükünden düşüncelerin! .. Bekir Sıtkı Erdoğan Tüm şiirleri için tıklayın.

Her Şey Uzaktadır

Uzaktadır her şey; gökyüzü, deniz. Her an peşimizden koşan gölgemiz, Özlenen limanlar, yanan yıldızlar. Uzaktadır her şey; anneler, kızlar... Uzaktadır her şey, hep... yalnız ölüm, Her yerde, her an yakınımız ölüm. Ahmet Muhip Dıranas Tüm şiirleri için tıklayın.

Fenalık

can almaya devam eden masumiyet boşluğa yağan yağmur tahminleri boşa çıkartan sürat hangi kalıba sığar his yeryüzüne yönelik en tehlikeli tehditken gökyüzü ben terketmeye müsait misiniz? Küçük İskender Tüm şiirleri için tıklayın.

Ağla Gökyüzü

Ağla gökyüzü bu insanlara Ağla gökyüzü mazlumlara Ağla gökyüzü benim sevdama Ağla gökyüzü Ağla gökyüzü Ağla gökyüzü haksızlıklara Ağla gökyüzü feryatlara Ağla gökyüzü canda cananlara Ağla gökyüzü Ağla gökyüzü Hasan Yarıcı Tüm şiirleri için tıklayın.