Son Yolculuk Şiiri - Ahmet Mustafa Kulaber

Çağrılan tan vaktinde bu güneş doğmayacak,
Bu dünyada her şeyi bırakıp gitmekte var.
Alevler içindedir yanıyor baygın yürek,
Çok günleri yaşadın artık bugüne kadar.

Taşlaşmış ufukların uzayan ötesine,
Doğallığına gebe bu olgu bu emanet.
Fırtınalı,dalgalı sular bulanık artık,
Küçük kıyamet koptu sonra büyük kıyamet.

Dünyam sarsıldı artık her şey bana boşuna,
Bu ters çevrilen yaşam ciğerimi deliyor.
Gerilimli atmosfer beni sarhoş ediyor,
Sen gittim şimdi eşim sıra bene geliyor.

Güle güle git canım,haklarım helal olsun,
Tüm hatıran kalacak dinmeyecek gözyaşım.
Emanet ettiklerin mutlaka korunacak,
Evim,yorganım,başım,canım,meleğim,aşım….