Sokakların Dili ( Kenan -nisan ortak şiiri)

Sokakların dilinden konuşur muyuz seninle?
Ben sana öksüzlüğü anlatsam, sen bana ay dede olsan,
Çıksam yalnızlığımın sabır taşından, neşeyle dolsam
İki zamanın arasından aralık bıraksam penceremi,
Olmayan annemin masallarını duysam geceleri
Sokakların diliyle konuşur muyuz seninle?
Ben sana;
Olmayan ayakkabılarımın bağcıklarından bağlansam
Sen asılsan düşlerime,
Bir umut olsan kanayan yanlarımdan
Hangi yetimliğin kokusudur üzerimde kalan,
Hangi kâbusun dişleri!
Sokakların bitmez tükenmez feryatları bitirir düşlerimizi
Sokakların diliyle konuşuyorum sana!
Aydeden olamam, bende öksüzüm ya!
En çok canımı yakan saatlerde, acımasızca yüzüme vuran
Sabah rüzgarı, keserken yüzümü senin yaran gibi
Soğuk kaldırımlarda açarken gözlerimi
Senin öksüzlüğün tesellimdi, öyle işte yaşattı beni
Sokakların diliyle konuşuyorum sana!
Buz tutan, korkularımı eriten,
Pencerenin aralık oluşuydu sanki
Kalp seslerim ürkekçe, sessiz sessiz atarken,
Kalp seslerimi anne masalı yapmış sana
Katmışsın pembe düşlere
Hissetmişsin ben gibi sende, kalabilmek için hayatta
Sokakların diliyle konuşuyorum sana!

Olmayan ayakkabı bağcıklarımız
Bağlamadı mı bizi hayata?
Üşüten, korku salan, çıtırdatan, aklımızı uçuran!
Ürperten, acımasız korudu kaldırımlardan
Sığınmasaydık geleceğimize,
Koruyabilir miydim sana laik etmek için çalışmaya
Tertemiz, sevi dolu kalbimi,
Edebilir miydim armağan yoksa sana armağan?

Kenan Güç-Nisan Yağmuru 35