Sis Şiiri - Mehmet Cıngır

Sisli bir sonbahar günü yaşıyorum ülkemde,
Yaprak ölüleri yüzüyor durgun sularda.
Konar mı bizim de başımıza talih kuşu,
Verir mi bir gün kara günler son nefesini,
Bil ki duyacak Mevla’m gariplerin sesini.

Akıp gitti avuçlarımın içinden zaman,
Gözyaşlarıyla filizlenen kır çiçekleri,
Sisli gecelerde birden kaybolan şakayık,
Kuruturken denizleri fırtına,tipi kar;
Ne zaman geleceksin ki ülkeme ey bahar?

Bendim zifiri karanlıkta ışık arayan,
Bendim fırtınalı havada uykuya dalan,
Bendim tomurcuk gülünü kaybeden bahçıvan.
Koklarken ruhum mehtabın altında ölümü,
Ey çöl! Neden kızgın kumlara gömdün gülümü?

Üzerime gelirken dev dalgalarla deniz,
Ey balıklar!Denizden bana ne getirdiniz?
Bilir misiniz hangi ırmak aktı ruhuma?
Öptü yağmurlar kara toprağın dudağından,
Bülbüle hiç yâr olur mu gülün budağından?

Sarmış dağların ruhunu ateş böcekleri,
Köpürür uzak denizler,yakar sahilleri.
Birgün dağılır mı bu sisler güzel ülkemden?
Ey Turnalar! Bir haber var mı bana gülümden?
Gülünü kaybeden bülbül korkar mı ölümden?