Sin Kaf Şiiri - Mehmet Ayhan Günaydın

SİN KAF

Oturdum yine bu sabah,
Yine başımı ellerimin arasına alarak.

Oturdum düşündüm yine,
Pek asık bir yüzle, yine ufka dalarak.

Memlekette durum vahim.
Elde ne varsa kaybetti,
Geçinemiyor artık, milletim.

Ne yapsa kar etmiyor,
Ne yapsın ki garibim.

Değil varlığını sade
Onurunu da, milletçe,
Kaybetti,
Sayenizde.

Güya, hükümet edenler
Pek memnun bir haldeler.
Gönül gözleri kapalı, görmezler,
Göremezler.

Yahu artık uyanın,
Uyanın da bir bakın,
Şu gaflet uykusundan.
Milletin artık umudu,
Kalmadı yarınından.

Dinleyin de bir bakın, kulak kabartın şöyle.
Derinden derine, sessiz bir öfke büyüyor.
Hesaba çekmek için, Bu millet bileniyor.

Bu millet bileniyor, Bu millet bileniyor.
Zamanını kolluyor, sırasını bekliyor.

Hep söylüyor, hep uyarıyoruz,
Ne söz dinliyor bunlar.
Ne de kar ediyor laf.
Hepinizi topunuzun,
Sin Kaf be Sin Kaf.

M. Ayhan Günaydın.
6 Aralık 2005
Ankara