Şiire İhanet Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Hani şiir okuyarak hapse girmiştin
Hani minareler sungumuz,
Camiler miğferimiz demiştin
Ziya Gökalp'te Medrese-i Yusufiye'de
Öpmüştür gözlerinden eminim
O halde sendeki bu değişim
Okuduğun şiire bu denli ihanet nedendir

Hani tek suçun şiir okumaktı ya
Hani bin yıl sürecek denilen
Yirmi sekiz şubat soğuğunda
Daha ertesi gün söken şafaktın
Cemreydin ya; arifesinde toprağa düşen
Hani şiir gibiydin, şiirle girdiydin
Hani mağdurdun, ama namağlup..
Hani Yusuflar sana gıpta etmişti
Hani o ne güzel hapse girişti
Şimdi sen şiire ihanet ettin

Hani Akif'ten, Necip Fazıl'dan mülhem
Ne güzel okurdun; ne kadar özlemiştik
Değerlerimize sadık beklenen yarınların
Bir posta güvercini demiştik
Hani seninle ne kadar da ümitlenmiştik
Şimdiki halini kestirememiştik
Çünkü seni şiirlerinle sevmiştik
Şiir sevenden zarar gelmez bilmiştik
Arkadaş; simdi sen şiire ihanet ettin

Hani her şiir bir derdin ürünüdür
Okuyanlara şiirler derdini sevdirir
Ve sen benim derdim milletim derdin
Hani tek başına millet olmaya namzetken
Sendeki bu zillet nedendir
Bu azgınlık, bu şirret şiirden olmaz
Arkadaş; sendeki haller şiire ihanet.
Bu hırs bu tamah şiirden olmaz
Sendeki haller şiire ihanet