Tanımadığım sayfaların, tanımadığım satırlarında gördüm onu ilk kez.
Esmerdi,20'li yaşlarındaydı.
Narindi, çabuk kırılır ağlardı.
Sayfalar ıslaktı, ellerimde gözyaşları.
Maviydi elbisesi paragraflar boyunca;
Hiç üstünden çıkarmadı, hep öyle kaldı.
Olabildiğince, kendince.
Sesi baharda cıvıldaşan kuşlar gibiydi,
yanlarından biri geçse, sesi kaçardı içine, susardı.
Gözleriyle değil, yüreğiyle görür, yüreğiyle yürürdü.
Sonra o kahrolası rüzgar geldi, aldı götürdü kalbini
Uzaklara, çok uzaklara.
Sayfalar bittiğinde, yüreği yoktu artık;
Mavi elbisesi ile bir çift karanfil kalmıştı geriye
ve bir de nereye gidecekleri meçhul birkaç dua.
Kayıt Tarihi : 29.7.2001 01:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!