Sessiz Cümleler 2 Şiiri - Nimet Öner

Sessiz Cümleler

Konya’da Bıraktığım Gölge

Bir sabah vakti
Şehre değil kalbime vardım Konya’da
Türbenin serin taşlarına yaslandı içim
Ve rüzgârla birlikte eğildi başım
Çünkü adım atmadan önce
Yüreğim secdeye vardı

Gül kokuyordu hava
Başka bir koku da vardı ki
Adı sessizlik
Beni tanıyan beni bilen
Ama hiçbir şey sormayan bir sessizlik

Dizlerimin bağı çözüldü
Ayaklarım değil ruhum yürüdü içeriye
Ve orada bıraktım kendimi
Ya da kendim sandığım her şeyi

Rûmî’ye dokunmadım
Gözlerimi türbesine bıraktım
Bir dua gibi
Bir veda gibi
Bir hiçlik gibi

Ve dönerken
Sadece gölgemi orada bıraktım
Çünkü içimden bir ses fısıldadı
Sen artık onun yolundasın
Kendini geride bırakmadan
Hiçbir yere varamazsın

Azra Nimet Öner