Sert Esti Rüzgâr Şiiri - Mehmet Cıngır

Sert esti rüzgâr,kapladı her yeri kar,
Yorgun bir dal kırıldı ağaçtan,
Düştü toprağa; toprak kirlendi.
Eridikçe karlar,çoğaldı sular.

Elâ gözler uykuya daldı,
Kurumuş toprak nemlendi...
Ak çekirdek çatladı,
Koca bir ağaç,ak çekirdeğe yüklendi...
Araştırıldı,dalın suçlu olduğu belirlendi,
suçu belirlenen işte o daldı...

Toprak gibi mütevazi idi toprak,
Kök saldı toprağın derinliğine ak kavak.
Toprak,genç ağaçların altında gölgelendi.
Üzerinde ağaçlar yükselen toprak,kibirlendi.

Sert esti rüzgâr,bir dal kırıldı,düştü,
İşte toprağı kirleten bu daldı.
Elâ gözlerinden akan yaş,sel oldu,
Aktı; kirlenen toprak temizlendi.
Uyandı uykudan,gördüğü bir düştü...