Serpil Taşyürek Şiirleri - Şair Serpil T ...

Ansızın kondun avuçlarıma
Sonbahar telaşında yeniden
Rüzgar gibi estirdin kanatlarını
Döktürdün sarı yapraklarımı
Eteklerime
Ve bir ateş üfledin kuru yarelerime

Ne kadar dertliymiş
Bu gece gökyüzü
Bağırıp çağırıp kükredi delice
Bırakmadı hal hatır,
Sayıp durdu neslimize.

Gün sıcaktı
Ay temmuz
Can sıcaktı
Hak dolu,ışık dolu
Can temiz

Söz kalmadı
Harf bitti
Şiir sustu
...........
Kan konuştu
Nefis coştu

Benim sana değil
Sevdaya aşkım.
Işığa, ümide, sevince, suya,
Aşkım nefese toprağa,
Bir tomurcuğa,
Gülüşüne yavrumun, kahkahasına

Sen soludukça dünyayı
Benim ciğerlerim dolar
Tutma nefesini
Boğuluyorum.

Yürek yanmış köz olmuş,
Sevda pişmiş aş olmuş
Lakin düşmemiş kaşık,
Yalan olmuş düş olmuş.

Gitmiş coşku günleri,

Karışır bazen gönlüm,
Aktan karaya yolçizer.
Döner geriye bazı,
İnce ince iz çizer,
Ah etmişse geçmişte
Deste deste gül çizer.

Usul usul yağarken
geceye
Nazlanıyor siyaha inat
Narin zerrecikleri.
Soğuk aydınlık,
Tül bir dantel işliyor

Gider iken,eğlediler yolumu,
Derer iken,bağladılar kolumu,
Verdiler ateşe,sol yanımı

Ham imişim, pişmem lazım,
Zemzem suyundan içmem lazım.