Serdim Güldüm Soldum Yoldum

SERDİM GÜLDÜM SOLDUM YOLDUM

Yârin gönül sarayı handı bana,
Her an baş köşeye oturan serdim.
Yâr közlere kavruldu, yandı bana,
Uğruna sevda çiçeklerin' serdim.

Henüz tomurcuk çağlarımda iken,
Yârin hergün kokladığı bir güldüm.
Yaprağım solupta dökülmüş iken,
Yârim bende beni buldu, ben güldüm.

Yârin gönül bahçesinde sağanak,
Yapraklarım' döktüm, sarardım, soldum.
Arar oldum başka yerde sığınak,
Yönümü şaştım bir sağdım, bir soldum.

Nazlı yârimin gönül bahçesinde,
Sevda taşları döşediğim yoldum.
Taşlar titrerdi yârin her gelişinde,
Yâr gelmez oldu; ben güllerim yoldum.

Hacı İbrahim Sağır
5 Temmuz 2012 - Hollanda