Sensizlik Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Bu soguk Kasim gunlerinin usuten gecelerinde ,
Hirka gibi sarildim senli hatiralara.
Gozlerim daldi
sensizligin sigliginda cakildi kaldi
Halbuki Nekadar isterdim boy vermeyi simdi
o engin derinliginde gozlerinin

Biliyormusun sensiz atil ve atikim hala.
Hele bir bilsen sevgili hele bir bilsen
sen sehrinin biriktirdigi harcanmis duygular coplugunde
duygusal gruvuzularim birikti sensiz
gozlerimden patlamaya hazirim simdi
Sakin kirpma kirpiklerini sakin

Sen yoksun yoksun, ben neden yokumki
Sihirbazlar kaybeder hani bir gonulluyu
adam yada kiz kalabaliga kaybolur
Hani sıkısıverir bir kenara aslinda
Ben oylemi ama

Madem kaybettirdin beni bana
Hani Bravolarin, alkislarin

kendimi ariyorum kimligimi hala
Belkide unutuldum ufacik avuclarinda
Senmi sihirbazsin yoksa sihirmi sana baz
Yol bulmak icin imkansizlara

Demistimya kendimi ariyorum.
Solmus yapraklarinda bu islak kasimin.
Iki yaprakta buluyorum
Birnin adini sen koyuyorum birinin ben
Ben olan solmus usumus
Sen olan yeni dusmus
Ruzgari bekliyoruz kalkmak icin
Savrulmak icin gene ayri dunyalara
Bu soguk aksaminda kasimin
Bu ayrik aksaminda kasimin

Ey sevgili ya bu sonbahar olum kokuyor
Ya ben uyuyorum ayaklarimdan yukari
Belkide kendimi buluyorum

Ya nisanda siir yazilir yada kasimda
Nisanda acamadimki yazayim
bari kasimda gocusumu yazayim
Bari kasimda gocusumu yazayim