Seni aradım toprak anada

Daglar duman duman tütmüyor bacam
Kaderi sıvazlayamadım kerpiç çamurundan.
Gülleri kana buladın kendi inadından.
Solgun güller gülebilmezmiş can.
Herkes kendi kısmetini yermiş; ben kendimle boguştum.
Boğuldugum göllerde kaldı kan güllerim.
Açtım kollarımı gelirsin diye.
Bırak gelmeyi sen beni hatırlamadın bile.
Şimdi bıraktıgın bahçede güller diken oldu.
Sivirltmişler uçlarını senin gibi vefasızlara batalım diye
Baktım sana yine son defa ey vefasız gönül.
Şahin bakışlım,bugulu sözlüm.
Özü kadar yigit.
Dağlarımda bile tütmüyor duman duman bacam.
Ne bir can var ne bir insan.
Döne döne aradım bir can.
Bitmez tükenmez toprak anadan.
Seni aradım ey can….