Sanat ve İlim Şiiri - Mehmet Cıngır

Sen küçücük bir sanat kırıntısı arar da
Bakarsın uzun uzun bir eşek heykeline.
Beni en gerçek sanatçının aşkı sarar da
Bakarım hayran hayran onun mahir eline.

Bir iğne bile olamazken kendi kendine
Nasıl tesadüf olur yıldızlar,ay ve güneş?
Bir sineği bile yaratmak kimin haddine?
Yaratmada ne benzer vardır ona ne de eş.
.
Hareket halindedir birbirine çarpmadan
Güneş,dünya ve yıldızlar dört buçuk milyar yıl,
Yürürler kendi yollarında milim sapmadan,
Bu büyük sırrı idrak edemez kırık akıl.

Ürpertir belki seni bir tablodaki resim,
Sarsar beni bir kuşun kanadındaki sanat.
Sanatçısının damgasını taşır her cisim,
İnanmıyorsan kafandan o aklı çıkar at.

Çiçeklerdeki koku ve kusursuz güzellik…
Bak budur sanat,budur sanatçı,budur ilim.
Hangi sanatçı ve âlimde var böyle bir özellik?
Onun ilmine ayarlanmıştır benim kalbim.

Bir ilhamla özünü alıp bin bir çiçeğin
Yapar mühendislik harikası balı arı.
Sen doğa olayı sanırsın,budur gerçeğin,
Mucize…Yıkılır benim aklımın duvarı.