Ölü Martıların Çığlıkları - Martı Mektup ...

Birkaç çingene gördüm İstanbul sularında:
Entarileri kırmızı, gülleri yaldızlı.
Dalıp gitmişlerdi denize,
En derinlere,
Yoktu o bayram neşeleri.

Dilim varmadı sormaya, neydi üzüntüleri.
Yerde yatan martı leşlerini görmezden gelir gibi,
Şehirlerarası trenlerin durmadığı küçük istasyonlar gibi,
Geçip gittim yalnızlığımı koluma takıp.

Hiç tayfun esmezdi ya baharda Marmara’da,
Sanki bırakıp da gittiğim kıyıları vurdu kalbinden.
Sövüp saydı, vurdumduymazlığıma,
Ölü martıların çığlıklarıyla.