Oğul Şiiri - Mehmet Cıngır

Gerek yok, olmaya bu dünyada kerih,
Karar verdim artık ben, olmaya sarih,
Olmak üzereyken bu dünyada tarih
Gel sana bir nasihat vereyim oğul!

Seçecek yaşa geldin akla karayı
Saçıp savurma cebindeki parayı
Hak et de helal yoldan köşk ve sarayı
Yoluna yüreğimi sereyim oğul.

Deli seller gibi aktım da duruldum,
Önümden değil,hep arkamdan vuruldum,
Tozlu yollarda çok koştum da yoruldum,
Gel biraz rahatlat da göreyim oğul.

Bilirim ben, seversin sen ıssızlığı,
Bir kenara bırak şu kaygısızlığı,
Âdet edinir isen saygısızlığı,
Dayanmaz buna benim yüreğim oğul.

Âh yaktı bu dünyayı coronavirüs,
Evlat babaya,baba evladına küs,
Fakirlik kurdu benim yüreğime üs,
Söyle ,halini nasıl sorayım oğul?

Hep hüzünlüydüm ondan hiç coşamadım,
Ayağıma taş takıldı koşamadım,
Şu karlı dağları asla aşamadım,
Ondan yok benim köşküm sarayım oğul.

Gücüm yok sular seller gibi akmaya,
Kıyamam yüzüne öfkeyle bakmaya,
Gücüm yokken beşinci kata çıkmaya,
Ben yeniden nasıl ev kurayım oğul.

Gözüm yok elin karasında akında
Mutluluk, çok uzakta değil, yakında
Artık bana karşı gelmekten sakın da
Son kez mutlu bir ömür süreyim oğul.

Kara kış oldum ben bazen,bazen bahar,
Hamdım yandım,piştim de ben,oldum buhar,
Etmek istersen eğer beni bahtiyar,
Gel de seni ,son bir kez göreyim oğul.

Aç da kulağını beni iyi dinle!
Zarar verme kimseye el ve dilinle!
Gel de bir anlaşma yapalım seninle,
Gelmez isen, ben sana varayım oğul.