Ne De Olsa Yoksunuz Artık

Sönmek üzere fakat sevinmeyin,
Yakmaya ramak demek bu.
Her ne kadar gülümsemeye yüz tutmuş olsam da,
Her gördüğüm bakış bir küfre tekabül ediyor artık,
Hakaret de, takdir de, gidiş de, dönüş de
Aynı terazide ağırlanıyor artık.
Dilde şiir yuva yapmış, sevgiye yer yok.
Geçmişin rafları hala tozlu,
Elalemin lafları hala umrumun köşesinde bile değil.
Zihnim söz hakkı için parmak kaldırıyor nezaketen,
O da biliyor konuşmak için izne gerek kalmadığını artık.
Fakat ben konuşabilirim;
Ne de olsa yoksunuz artık.

Disipline kafa tutmanın bedeli yok oluş.
Göze aldım.
Merhamete başvurmanın bedeli gönüllerde kayboluş.
Göze aldım.
Toplumun köhne ve manasız kurallarını hiçe saymanın bedeli...
Göze aldım...
Gözün alınamadığı nedir biliyor musunuz artık?
Bir kez daha 'gerçekten sevmek'.
Besinim bu olsa bile.
Yaşamanın tek manası bu olsa bile...
Ne de olsa yoksunuz artık.

Birinin nefesine katkı sağlamak istiyorsanız,
Sevişmenize gerek yok.
Aşk zaten ölümün kıyısı,
Ve gider nefesin yarısı.
Güzellemesi şudur bunun;
Nefesini, boşluğa düşene armağan etmek.
Aşkın güzellemesidir bu.
Çirkinlemesi de şudur bunun;
Nefesini, boşluğa düşene heba etmek.
Aşkın çirkinlemesidir bu.
Fakat bir sevgi inşa etmek...
Kavuşarak da yaşanır.
Aşk gibi uzanamamak gerektirmez.
Avcundadır ama sadece bakarsın,
Yere çalmak da elinde,
Sadece tutmak için dokunmak da.
Belli bir zaman sonra dokunmaların en çılgını baş gösterir.
İşte bu da tutkudur.
Tutku aşka yeğlenir
Ve sevgiyle harmanlanır.
Başınıza ne geldiğini anlamazsınız.
Ne nahoş bir hoşluktur!
Susalım...
Ne de olsa yoksunuz artık.

Olgunluk masanın başına oturmak,
Tefekkür etmek ve yazmak değil artık.
Oyun oynamak yeterli,
Tüketmek yeterli kemale ermeniz için.
Sorgulayan ve yargılayan yok.
Ne de olsa yoksunuz artık...