Mücerret Şiiri - Ben Özge 2

-ben ölü doğumlar ülkesiyim
kıyameti yaşadım, mahşeri de-

beklerken seni tekâmül durağında
doğmadı bir türlü
şeceresini tuttuğum şafak

-hep aradım seni-
metruk bir arşivin tozlu raflarında
bir duvar gazetesinde rastladım izine
asılı kaldı g'sözlerim, bir örümcek ağında
g'sözlerinin son nüshasına

-ve şimdi öyle yorgunum ki-
yorgunum s'anmalarla, sınanmaktan
rüzgâr fısıldıyor adını
sesi'n
zihnimde patlayan mayınlar gibi

-duyamıyorum-

dünya yüzünü tavaf ediyor
yedi günde yirmi dört kere
kör noktadasında kaldım yaşamın

-göremiyorum-

yeryüzünde
her gün yeni bir kıt'a uyanıyor bilinmezliğe
geç kalmalara alıştım bir kere

-keşfedemiyorum-

ve güneş
her sabah doğuyor
ölü doğumlar ülkesine
binlerce kez ölüyorum sancıdan
bir kez bile canlı

-doğamıyorum-