Minyatür Evren Şiiri - Mehmet Bekir Nal

Nefes almaktır hayat,
Nefes vermektir biraz da
Doldurmaktır sahneyi bedenden taşanla
Bakarken etrafa
Görmektir minyatür evreni
Dağıtırken insanlara rolleri
Toplamaktır biraz da kendimizi
Kızmayın boşuna
Gücenmeyin ona buna
Sevgi de sizsiniz eksikliği de
Cimrilik de içten gelir cömertlik de
Duyun civardaki homurdanmaları
Yankısıdır bunlar benlikteki kaygının
Susar illa ki zamanla çatlak sesler
Beklemeyi bilin yeter ki
Duru bir göl
Ya da ıssız bir deniz feneri gibi
Karanlıkta dahi görünün
Çarpmasın kabuslar sarp kayalıklarınıza
Bu dünyanın münevveri olun
Kabullenin tenakuzları
Erdem ve güvenle dolun