Minare sessizliği Şiiri - Emir Güral

bir minare
ucunda sela sesleri
mıngırdanıyor gürül gürül
sessizlik matemi vuruyor en dibinden
sessizim ölüyüm yalnızım
kimsem yok, kabirler dar
sımsıkı bağırışlarım duyulur uzak inlerden
artık korkum var bilhare
nedir geçmiş
nedir gelecek
bir tütsü önünde
yıllar hesap verecek

artık pare pareyim
yabancıyım dünyaya
nereye tutunsam kırılır oldu
nereye tutunsam nâr yıkılır ezilmiş bademden
hiç mi yoktur ki bu ademden
serveti hal olmuş sademden
bir bir uzaklaşırken yad elden

sessizim yalnızım utanırım sessizliğime
unuttum unutacağım yaramı sinemi
bir sen de canlanır hülyalarım hem demi
korkmam ölümün acısından
korkmam!
çünkü rabbim var
çünkü rabbim var
yaradanın aşkıyla yanarım
ölüm kesmez acımı oturur ağlarım
nerede sefilim nerede tül
bilmem bu kaçıncı
tersinden örülmüş bağlarım

kaçında çakılsam yere
biri yetişir uzak mı uzak
ne gözüm görür
ne ayağım yürür
bir pirin eteğin tuttum
hamdolsun