Melekler Kaldırsın Şiiri - Mehmet Cıngır

Ağlayınca sel alarmı verirdi bütün sirenler,
Düden Şelâlesi zannederdi gözyaşımı görenler.
Birer yanardağ oldu yüreğimde acılarım,
Terk etti menfaati tükenen kardeşlerim,bacılarım,
Mendiller yetmedi silmek için yaşını gözümün,
Ağlardı halime eğer kalbi olsaydı gökyüzünün.

Yakalayıverdi acılarım bir gün beni doludizgin,
Tutardı ellerimi eğer elleri olsaydı denizin.
Rüzgârın önünde oldum âdeta bir serseri,
Sürükledi dalgalar beni bir ileri,bir geri...
Dağlara, taşlara vurdum şu garip başımı,
Irmaklar kabul etmedi,taşar diye gözyaşımı! ..

Günlerce şafağı bekledim simsiyah pencerede,
piştim elhamdülillah acıların kaynadığı tencerede.
Kimse duymadı âhımı,sen duy Allah'ım!
Affet beni,deryalar kadar da olsa günahım!
Rabbim! Yoktur dikecek benim mezar taşımı,
Ruhumu katına yükselt; melekler kaldırsın nâşımı!