Mehtabın Altında Antalya'm

Bir ilkbahar günü Muratpaşa Camii'nin avlusu,
Kuş cıvıltısına karışıyor portakal çiçeğinin kokusu.
Yakmayan nisan güneşini emerken ruhum,
İçiyor mutluluğu ince ince,yudum yudum.
Ortada bir şadırvan,şadırvandan akan billur su,
Selam getiriyor beş asır öteden tarihin dokusu.

Doldurmuş avluyu,kadın erkek; genç ihtiyar,
Asırlardır tanıklık eder buna ihtiyar çınar.
Ortada tarihin musluğundan akan bir şadırvan,
İman tazeledi bu şadırvanda sayısız insan.
İnsana heyecan veriyor duvardaki yeşil çini,
Uhrevi bir hava,dolduruyor beş asırlık caminin içini.

Tarihin yorgunluğunu omzunda taşırken zaman,
Tazedir ilk günkü gibi minarelerden okunan ezan.
Giyerken asırlardır imamlar,bu mihrapta cübbesini,
Duyarım asırlarca duvarlara sinen Kur'an sesini.
Dünyanın hiçbir yerinde yoktur bu mekanın dengi,
Buluşur bu mekanda gökkuşağının yedi rengi.

Hepsi bir arada:Güneş,tabiat,tarih,göğün mavisi...
Rüya değil,masal değil; fakat masal gibi,rüya gibi...
Bu rüya alemde yaşamanın hazzı başka,
Davetiye çıkarıyor bu kutlu mekan ilahî aşka.
Tarihi seyrediyorum tarihin aynasından,
Bakıyor bize burada tarih,asırların arasından.

Duyarız ezan sesinde Rabbimin yüce ismini,
Güneşle çizmiş bu beldenin en güzel resmini.
Mutlu bir günün sonunda ufku sararken güneşin eli,
Ferahlatıyor ruhları denizden esen akşam yeli.
Sona ererken rüya gibi bir gün,kızaran akşamın ufkunda,
Tatlı rüyalara hazırlanıyor Antalya'm,mehtabın altında...