Hayatım çöp tenekesi
Nasıl yani demeyin sakın
Öyle üstüme geliyor ki dünya
Tüm paçavralarıyla…
Hayatım çöp tenekesi…
Bir iniltidir çınlar zavallı bir boşlukta
Musiki desem değil, belki tatlı bir hece
Sicimsiz bir bestenin icracısı, loşlukta
Aşk derdine yanan var bütün gün, bütün gece
Hatta bir ömür boyu peşinden koşup durmuş
Bir gönüle ışık saç
Nefsin budağından kurtul
Baston ol görmeyen dünyaya
Kurtuluş muştusu veya…
Saf gönül hakir görülür
Bilmem ne dem geçti aradan
En çok bir kışta sevdimdi.
Ne imrenti duyardım hayata.
Kimliği cilalı bir kargacığın
Çoktu sapıverdiği oysa
Gül palazı alacalara
İnsanoğlu garip düşünmüş işi
Her şeye ölümsüz isimler vermiş
Zamanı, mekânı sarsan gidişi
İlmek ilmek, düğüm düğüm işlemiş
Galibin, yutkunup ayak tozunu
Küçükken üzülürdüm
Yaşlanır diye babam
Her geçen günün sonunda
Ak düşüyordu saçına
Yüzündeki gergin hatlar
Beliriyordu daha da…
Sen aşksın, didar-ı paksın
Dertli kalbime can-fezasın
Şu gönlümün kirini, pasını
Gül-i ruhsarınla yıkarsın
Sen ilaçsın, tabib-i kalpsın,
Dünyanın en sitemkâr bir tebessümü bile
Hiç ummadık bir anda sende olur aşikâr
Yarın sende bir ümit, gelecek günler sende
Maddeye uzanmayan tüm yollar sana çıkar
Unutulmuş her sözcük mana bulur dilinde
Dalda olgunlaşan elma,
Bin sabırla yanan üzüm
Bunca tadı neye borçlu,
Yanmaya mı, sevdaya mı?
Gün yanığı bir patlıcan
Tek kelime bu devir
Tek kelimede biter
Yolu bulunmaz şehir
Yarını dünden yiter
Bu devir bir muamma
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!