Masumiyet Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

bir vadinin iki yakasi gibisin bana, ey masumiyet.
buzullardan beri acildikca acilan..
cocuklugumda koptugum gunahsizligim rahmet yagmurlarinda yeserse bari
koptu parca parca masumiyet
komur karasi utanclarim var
hangi taksiller siler kiramen kalemini
tovbe evbe, inabeden baska

dogdugu gunden beri aslina hasret fitratim.
ilk hatayla baslayan kirilmalarim.
kimbilir hangi ilk hatayla kaymaya basladim
zaman yamaclarindan asagi.
yuvarlandikca yolda kaldim

gunahlarla dolmus avuclar neyi tutabilirki.
actim avuclarimi
gerilsin icindeki kader cizgilerim.
dokulsun tutundugun butun gunahkar totemler. kuslar kanatlarini acarsa ucar.
ac kollarini arsakadar.
ozaman rahmet seni yakalar,
Rahman seni yuvar,

yuvarlaniyorum Hala
umidim vadinin dibinde
Akan rahmet pinarlari
yikar butun kanlari irinleri
Sarar yaralari
Alir Beni kurtulus sandalina