Kültür Anlayışımız

Kültürün sözlük anlamı; bir topluluğun manevi özelliği oluşturan gelenek, fikir, yaşayış, sanat... varlıklarının bütünü olmasıdır. Eşanlamı 'Ekin'dir. Ama alışılmış sözcükler makaleme başlıyorum.
Kültürü insanın bir toplum üyesi olarak edindiği bilgi, inanç, sanat, ahlak. Hukuk ve törelerle her türlü beceri ve alışkanlıklarını içeren karmaşık bir bütün olduğunu sosyolog Taylor 1800'lerde yerinde ve bu şekilde tanımlamıştır.

Bir toplumu yaşatabilmek için eğitim yoluyla edinilen tüm bilgiler kompleksi olarak gördüğümüz
kültür kavramı, ulusun birlik, beraberliği ile bütünlüğü pekiştirme açısında önemi çok büyüktür. Bugün dünyanın hiçbir yerinde milli birlik ve beraberliği sağlayan milli kültürden asla özverilik mümkün değildir. Evrensel ulusal ve alt kültür olmak üzere üç ana başlıkta ele alınması gerekir kültürü. Uluslararası hayat ürünü olduğuna göre, bazen kültür dinamik bir özellik gösterir.

Geçen yüzyıllara oranla dünya kat kat küçülmüştür. Kıtalar arası ekonomik, turizm, siyasal, hukuksal, sanat, folklor alanlarında iletişim telefon, televizyon, uluslar arası yarışmalar, müsabakalar benzerleri ile bir toplumdan başka bir topluma sıçrayan kültür, şayet beğeni kazanırsa sıçrayan toplumda kalıcılığını korur. Gelen konuk kültür, konuk olduğu ülke insanını da katkıları ile biçimlendirilir.

Beğeni kazanmayan kültür akımı yerinde söner. Kültürü öğrenmek ve ve benzer tüm uygarlık araçları, kültüre kültür de bu eserlere bağımlıdır. Kültürün manevi yönü ahlak siyaset, folklor, hukuk, eğitim, inanç olduğuna göre bu öğelerin uygarlıkla bağdaşması gerekmektedir.

Aksi halde o toplumda kargaşa doğar. Bu iki öğenin uyum içinde olması çağdaş bir idealdir. Bu bakımdan: toplumlar, kendi kültürü olmadan yaşamını sürdüremez. Kültür de kendisini koruyan ve geliştiren bir toplum olmadan kalıcı olamaz. Kültür bir ulusun özelliğini taşır.

Toplumun genel kültürü o ulusun bağımsızlık ve egemenliğini tayin eder. Her ulusun kendine özgü kültürü vardır. Bir kuşaktan diğer bir kuşağa aktarılan ve geliştirilen kültür bir olgu meselesidir. Kurumlaşır. Milli Eğitim Bakanlığı ile Kültür Bakanlığı bu kurumların başında bulunur.

Tarih süreci içinde oluşan kültür kuşaktan kuşağa çağdaşlaşarak ve geliştirerek devrini sağlar. Ancak bu bir kalıp halinde değil, çağın ışığında gelişir. Bin beş yüz / ikibin önceki kültür (kutsal kitaplara dayanan ve içeren inanç hariç) bu çağın kuşağının kültürü ile bağdaştırmak safdillik olur. Daha iyiye, daha güzele, daha ahlak kurallarına götürülmesi esastır. Farklı renklerden oluşan kültür, toplum genelinde bir bütünlük taşır. Çünkü asgaride / tepede bütünlük söz konusudur.

Kültür statik değildir. Dinamiktir. Zaman farklılaşabileceğini unutmamak gerekir. Bir ülkede bilim adamı, düşünür, sanatçı önder (Atatürk bir örnektir] gibi seçkin kişilerin etkinliği topluma kültürel yönden etkiler. Uluslar arası kültürlerde etkisini gösterir. Ancak kökleşmiş ve olgunlaşmış kültür aslını korur, ü kadar kökleşir ki normlar yaptırım gücünü kazanırlar. Buda toplumun kabulü ile mümkündür.

Anayasa, yasa, yönetmelik, tüzük gibi esaslar oluşarak kurallaşırlar. Örf ve adetler yazılı olmadığı halde toplum benliğinde büyük bir kıskançlıkla korunur. Onur, namus, iffet... gibi. Bu gün yeni kuşak kitle iletişim araçlarının etkisinde olduğuna açıkça söyleyebiliriz. Bu yeni kuşağın sorumluluğunu taşımaz. Eğitim kurumları, özel televizyonlar, radyolar, milli kültürü yansıtan folklorik kurumlar, dernekler kurum ve kuruluşların özen göstermesi gereken milli konu kültürü yeni kuşağa unutturmamasıdır.