Küllerimden Yeniden Doğdum

Bütün ruhumu sarmştı vesvese
Hiçbir şeye ne sevgi kalmıştı ne de ilgi
Kapılmışken büyük bir ye’se
Allah’ın inayeti
Sevgili eşimin gayreti
Önledi büyük bir cinayeti…

Vesvese okları sürekli üstüme geliyordu
Her ok, ruhumun yüreğini deliyordu.
Kılıç şakırtıları
Ok vınlamaları
Top sesleri
Bir tarata da ben…
Meydan savaşı veriyorduk
Kan gölüne dönmüştü ruhumun meydanı…
Yara bere içindeydi ruhumun bedeni
Bir savaş ki,bir hiç yüzünden nedeni…
Bir savaş ki,kıran kırana…
Düşman bir şey bırakmak istemiyordu yarına.
Ama ben, pes etmiyordum.
Şunu biliyordum ki,
Allah’ın verdiği canı Ancak Allah alabilirdi.
Allah’tan umut kesilmezdi.
En kötü şartlar altında bile
Ruhumun en kuytu köşesinde
Bir umut ışığı daima yanıyordu.

İşte bu inancım
Ve sevgili eşimin gayreti ile
Düşmanı karanlığın zifirinde boğdum
Ve küllerimden yeniden doğdum.