Küllenen Şiiri - Behçet Aysan

karlı ve tipili
bir gece yarısı

bir eski dost
çaldı kapımı

bıyıkları mavi
buz sarkıtları

eskimiş kaputu
yırtıklı postalı.

-tak tak, kimdir o
kim, ya gelmişse
gecelerin kara
yüzlü konukları.

-yabancı değilim
benim
sana kalbimi
getirdim

konacak yer arayan
ürkek bir kuş gibiyim

bu aldığım kapı da
paslı bir kilitse

unutup koştuğumuz
delikanlı aşkları

kırmızı bir balık
yaşamı akvaryumda

-içeri gir
üşümüşsün
sen bizim
türkümüzsün.

Dağılınca atkısından
Odaya kar parıltıları

-karşılaştı
-bakışlarımız
-bakışların
-parıltıları

gülümsedik gelincik
karanfil nakışlarda

gülümsedik birlikte
yürüyüp sobaya doğru

közü küllenen ateşe
yeniden odun attık.

1982