Küçükken Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Küçükken kaybolduğunda
Herkes arardı
Ya da düştüğünde
Herkes koşardı
Tutup kaldırmaya
Gözyaşını silmeye

Ayağına mı bir şey oldu,
Ellerin nasıl sormaya
Kafanı vurdun mu bir yere
Dizlerin kanadı mı bakmaya

Sonra büyüdün
Kaybolmalar düşmeler değişti
Artık yüzüstü düşmüyorsun
gözlerden düşüyorsun
Gönüllerden kayboluyorsun
İçin kan ağlıyor
Kimseleri görmüyorsun sana koşan
Kendi yaranı kendin sarıyorsun