Kıyamet Şiiri - Mehmet Cıngır

Üfleyince boruya bir gün görevli melek
Ne canlar kalır ne cananlar ne de nuh felek
Tamam olunca vakit,savrulacak gök ve yer
Uçup gidecek bir anda umut ve hayaller.

Güneş batıdan doğunca son gelmiştir artık,
Son bir defa işleyecek saatler tık tık tık.
Dürülüp bir araya gelince güneş ve ay,
O zaman bak saate ve dakikaları say.

Renkli yün gibi dağlar,köpük köpük denizler
Fal taşı gibi açık;fakat kör o gün gözler.
Tepsi gibi dümdüz olacak o günde evren,
Kaçacak senden o gün anan baban ve çevren.

Dengesi bozulacak birden gökler ve yerin
Kapkara elbiseler giyecek gök ve zemin
Başlayacak O tarafa zorunlu bir seyahat ,
Hazırlık yapan yok bu seyahat için heyhat!

Artık ne yakarış var ne niyaz ne yalvarış,
Kapandı sahne ne tezahürat var ne alkış.
Melek edince boruya ikinci kez nefes,
Kulakları sağır eden yine o bildik ses.

Yarılınca toprak,açılınca tüm kabirler
Fışkıracak fidan gibi herkes birer birer.
Hesap vakti,kurulacak mahkeme-i kebir
Sunulacak kimine şerbet,kimine zehir.