Keskinleşiyoruz Şiiri - Kasım Kobakçı

Gösterişçiler, acıyı pazarlıyor Miranda,
Kalpsizlerin suretleri ağlıyor,
Zihnim senin hâlini düşünüyor;
Ötekiler farklı yalanları,
Kader bütün varlıklara.
*
Hakikati kavramıyorum,
Kavrıyorum ancak sahteyi.
Varlık, varlığın maskesi midir,
İzleyeceğiz, göreceğiz, idrak edeceğiz.
Zaman yalanı, gösterişçilerin zamanı Miranda,
Timsahın gözyaşından, merhamet bekliyoruz.
Ağır geliyor artık, şu tanıklık,
Duygu izi rol izinde, rol izi alkış izinde.
Şu nasıl bir yüzeysellik,
Şu nasıl bir bilmece.
Bir yüreğe, neresinden dokunulur Miranda,
Kavrarız, kavrarsın,
Bir rol nasıl oynanır, onlar kavrar,
Onlar kavrar, yürek neresinden sökülür.
Şu kaçıncı riyakârlık, bizlere sunulan,
Şu kaçıncı boş vermişlik.
Anlaşılsın istiyoruz,
Keskinleşiyoruz.
*
Sığ bir dönemden, yine geçiyoruz Miranda,
Hissizliğin cilâsına dair, bir dönemden,
Ekranda ruhları tüketiyorlar,
Hakiki sevgiyi, tükettikleri misali,
Samimiyeti, vefayı tükettikleri misali,
Anlamı, değeri, erdemi tüketiyorlar,
Beşere benzeyenler, duyguları tüketiyorlar.
Şu nasıl bir bayağılık,
Beğeni sayarak izliyor, şunu dijital soytarı,
Onun tüm küçük taklitçileri.
Kiralık gülüşler, parlak profiller,
Duyguculuk sergiliyorlar topluma.
Üç yüzü oynuyor dünya,
On iki yüzü oynuyor,
Bir sürü yüzü oynuyor dünya.
Ellerinde bir anlık haz, avuçlarında bir gösteriş,
Tüm sanal kalabalık o noktada, sistemin yanında.
Uygulamalarıyla, filtreleriyle, algoritmalarıyla,
Tamamı o noktada.
Hayatın o basit denklemi ortada,
Yüzeysellerle, hakikilerin orantısız savaşında.
Biz kalabalıklar, tüketim nesnesiyiz Miranda,
İzlenmesi ve unutulması normal varlıklar.
Öyle görüyorlar, öyle dayatıyorlar, öyle işletiyorlar,
Kof zihniyetler, beynini sattığımın tipleri.
Sığ bir dönemden geçiyoruz Miranda,
Benliğimizi bulandıran,
Kalbimizi uyuşturan bir dönemden.
Sahte, yalan, yapmacık ve bir sürü avatarlar,
Sığ bir dönemden geçiyoruz.
Şu bir film değil, izleyici kalamayız,
O mekânda hakikatler çiğnenirken.
Bu mekânda ahali olamayız,
Çatmazsak şu yalana, sataşmazsak şu sığlığa,
İncinir vicdan, mahvoluruz.
Selâm olsun o karara,
Gidip yaşayalım dostum; samimi oluruz!
Selâm olsun o derin evrenin,
Henüz kaybolmamış o saf vicdanına,
Filozoflara, yalnız şairlere ve milyarlarcasına,
Büyük beşeriyete selâm olsun.
Baksın madem, bakmakta olan hissiz hissiz baksın,
Aksın madem, gözlerden sahte seller, oluklarca aksın,
Varsın soğusun bakalım ilişkiler, dostluklar, sevdalar.
Bilinçli bir farkındalık biriktiriyoruz,
Keskinleşiyoruz.
*
Örneğin samimiyet,
Şairlerin, çocukların samimiyeti,
Gösterişçi alkışlar altında, ultra mahzun.
Örneğin samimiyet,
Topluma ne oldu, ahali ne izliyor,
Nicemizde var o, içtenlikteki o cesaret.
Patlasın artık şu sahtelikler, konfora alışkın ruhumuzda,
Keskinleştik yeterince, anlaşılsın istiyoruz.
Her defasında, kendi sesimizi arıyoruz,
Ya gidip buluşalım şu hakikatle,
Ya şu hakikati, hep birlikte var edelim.
Ahaliye düşen, namus aramaktır Miranda,
Yoz olana karşı aramak,
Yapmacık olana karşı.
Bu yer böyle değildi, bu yer neresi,
İçimizle dışımızın arası neresi,
Kalbin kanayan yarası neresi.
Anlaşılsın istiyoruz,
Keskinleşiyoruz.