Keşke Ben Bu Savaşın Zaferini Kaybetseydim.

Keşke Ben Bu Savaşın Zaferini Kaybetseydim.

keşke ben bu savaşın zaferini kaybetseydim, halbuki daha kötüsü savaşa olan inancımı kaybetmiştim. bir insan defalarca yenilse bile defalarca savaşabilir. gücü yoksa bile savaşır, silahı yoksa bile. fakat inancı yoksa? ben kaybettim inancımı bunun bir insanı ne denli derinden yaraladığını ancak inancını kaybeden anlayabilir. bir inancım olmasaydı şayet, onu kaybetmek gibi bir meselem de olmayacaktı.
ben onca alakamı, müphem ruhumu nasıl da birisine vermiş sonra da onsuz kalmıştım. meselemin onsuz kalmak olmadığını, inançsız kalmak olduğunu da idrak etmem geç olmadı.
o benim inancımı alıp ta yanında götürmemişti, o benim inancımı yok etmişti.
bir insan bir insanın hemen hemen neredeyse bütün umutlarına yol bildiği inancını nasıl da yok edebilirdi, hem de hiç bir şey yapmadan.
o kasvetli kalabalıkların içinde bile, dibinde ateş olan kuyuda bile, sahil kıyılarına koşup deniz de bile aradım inancımı.
artık imkansızdı, birine düşerken bile tutunmak imkansız. zaten düşerken tutunduğum yerle yeksan etmişti beni, yaşamım müddetince bir defa ehemmiyet etmiştim bu sadece inancımı yok etmişti, ikinci bir ehemmiyet bu kez beni bile yok edebilirdi.
artık acelem yokmuş gibi yürüyordum. üzerimde dünyaya ait herhangi bir telaş barındırmıyor, fakat içimde büyük dalga ve fırtınalarla yaşıyordum.
insanın inancını yitirmesi tam manasıyla böyle bir şeye tekabül ediyordu.
bu yüzden keşke zaferimi kaybetseydim,
savaşımı kaybedeceğime.

Melike Elya Çetinkayalı
Kayıt Tarihi : 3.2.2016 16:45:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Melike Elya Çetinkayalı